روانشناسی اطاعت: از مسؤولیت تا مأموریت / چرا گاه وجدان را فراموش می کنیم؟!

عصرایران ؛ محمدرضا شعبانعلی - مردی که برای آزمایش آمده بود، دستش را در کاسه‌ای کرد که در آن کاغذهای مختلف به صورت تا شده قرار گرفته بود. قرار بود با چیزی شبیه قرعه کشی، مشخص شود که او «آزمایشگر» خواهد بود یا «آزمایش شونده». برگه را درآورد و دید: نقش او «آزمایشگر» بود.

هیچکس به مرد نگفت که روی تمام کاغذ‌های داخل آن کاسه، نوشته شده: «آزمایشگر». به همین دلیل، در تمام مدت آزمایش، آن فرد فکر می‌کرد که در اتاق مجاور، مرد دیگری نشسته است که قرعه‌ «آزمایش شونده» به نامش درآمده.

ژنراتور را روشن کردند. هدف از آزمایش،‌ «ارزیابی اثر تنبیه بر روی حافظه و کارکرد آن» بود. به آزمایشگر لیستی از کلمات و معانی آنها داده می‌شد تا آنها را با میکروفونی که داخل اتاقش بود برای «آزمایش شونده اتاق مجاور» بخواند و سپس سوالاتی چهار جوابی را برای او می‌خواند تا ببیند آیا می‌تواند گزینه‌ی درست را انتخاب کند؟

آزمایش شونده، با انتخاب یکی از چهار کلیدی که پیش روی او قرار داده بودند، گزینه مورد نظرش را اعلام می‌کرد. گاهی درست و گاهی نادرست.
هر بار که پاسخ نادرستی داده می‌شد، با فشار یک دکمه، شوک الکتریکی به مردی که در اتاق مجاور بود وارد می‌شد. میزان شوک با توجه به تعداد خطاها افزایش پیدا می‌کرد. طبیعی است که با افزایش شدت ولتاژ، صدای فریاد مردی که در اتاق مجاور بود به گوش می‌رسید.
اگر دوست داشته باشید می‌توانید از طریق لینک‌های زیر، صدای ضبط شده واقعی آزمایش را (که بیش از ۵۰ سال قبل انجام شده) بشنوید:
لینک اول - صدای ضبط شده در آزمایشگاه میلگرام
لینک دوم - آزمایش شونده التماس می‌کند که اجازه دهند از آنجا بیرون برود

بعضی وقتها، نگرانی و ناراحتی در چهره «آزمایشگر» دیده می‌شد. گاهی می‌پرسید: «واقعاً اینقدر زجر دادن لازم است؟ اصلاً انسانی است؟»
و مردی که با لباس سفید آزمایشگاه، بالای سرش ایستاده بود توضیح می‌داد که: «بله. باید ادامه دهیم. چاره دیگری نداریم».

به آزمایشگر گفته نشد که صداهایی که می‌شنود، صداهای ضبط شده است و واقعاً شوکی در کار نیست. او در مقابل خودش ژنراتوری را می‌دید که هر بار، ولتاژش را بالا می‌برد و با فشار یک دکمه، شوکی را به مرد دیگری که در اتاق مجاور است وارد می‌کند.

این آزمایش ۴۰ بار و با ۴۰ نفر مختلف انجام شد. از این ۴۰ نفر، هیچکدام وقتی شنیدند که طرف مقابل می‌گوید: من مشکل قلبی پیدا کردم، آزمایش را متوقف نکردند. ۲۵ نفر از آنها، حاضر شدند تا ۴۵۰ ولت شوک به طرف مقابل وارد کنند. این در حالی است که از ۳۴۵ ولت به بالا، صدای جیغ و اعتراض قطع می‌شد و به نظر می‌آمد که آزمایش شونده، یا مرده یا از هوش رفته است!

نکته دردناک این آزمایش، که استنلی میلگرام آن را ترتیب داد این بود که: این مردها، شوک را به یک غریبه وارد نمی‌کردند. آنها در زمان قرعه کشی، طرف مقابل را دیده بودند و کاملاً باور داشتند که یک تصادف، آنها را به «آزمایشگر» تبدیل کرده و ممکن بود خودشان روی صندلی اتاق مجاور نشسته باشند.

آزمایش میلگرام در سالهای بعد به شکلهای مختلف تکرار شد و در هیچ آزمایشی، تعداد کسانی که اعمال این شوکها را متوقف کرده و به آزمایش اعتراض کردند از یک سوم جمعیت بیشتر نشد.

میلگرام، در تفسیر آزمایش خود، به نکته مهمی اشاره می‌کند: رفتار ما انسانها به دو دسته تقسیم می‌شود. زمانهایی که بر اساس «مسئولیت شخصی» تصمیم می‌گیریم و زمانهایی که بر اساس «ماموریت شغلی» رفتار می‌کنیم.

ما زمانی که بر اساس «مسئولیت شخصی» رفتار می‌کنیم، وجدان خود را دخالت می‌دهیم. از منطق خود استفاده می‌کنیم و به پیامدهای تصمیم و رفتار خود فکر می‌کنیم.
اما زمانی که بر اساس «ماموریت شغلی» رفتار می‌کنیم، نیازی نمی‌بینیم که به منطقی بودن یا اخلاقی بودن کاری که انجام می‌دهیم فکر کنیم. اصطلاح «مامور هستم و معذور»، بیان دیگری از تجربه میلگرام است که در فرهنگ ما هم شنیده می‌شود.

تجربه میلگرام، یک درس تاریخی بزرگ برای همه ماست. دعوت به اندیشیدن منطقی. دعوت به توجه به وجدان و اخلاق. چیزی که در دین ما اسلام نیز، بر آن تاکید شده و همواره مفهوم «مسئولیت» مورد تاکید قرار گرفته است و نه «ماموریت».

شاید اگر هر یک از ما، می‌پذیرفتیم که مسئول همه اعمالی که انجام می‌دهیم هستیم و روزی، باید در برابر آنها پاسخگو باشیم و آن روز، اینکه «من مامور بودم و معذور» از ما پذیرفته نخواهد شد، فسادهای اقتصادی ما کمتر می‌شد. حرفه‌ای گری افزایش می‌یافت. کارمندان سازمانها با مراجعانشان مهربان‌تر بودند. حسابدارها به دستور مدیرانشان، صورتهای مالی نادرست و دروغین تنظیم نمی‌کردند و جامعه، میزان بیشتری از لبخند، مهربانی، صمیمیت و انسانیت را تجربه می‌کرد... .

http://www.asriran.com/fa/news/343884/%D8%B1%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%A7%D8%B7%D8%A7%D8%B9%D8%AA-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D8%B3%D8%A4%D9%88%D9%84%DB%8C%D8%AA-%D8%AA%D8%A7-%D9%85%D8%A3%D9%85%D9%88%D8%B1%DB%8C%D8%AA-%DA%86%D8%B1%D8%A7-%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D9%88%D8%AC%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%B1%D8%A7-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%85%D9%88%D8%B4-%D9%85%DB%8C-%DA%A9%D9%86%DB%8C%D9%85

انقلاب Adobe در بازی‌های آنلاین با PlayPanel

اگر شما نیز از آن دسته‌ کاربرانی هستید که به بازی‌های آنلاین علاقه خاصی دارید و در شبکه‌های اجتماعی نظیر فیس‌بوک مدتی از وقت خود را به این بازی‌ها اختصاص می‌دهید، خوشحال باشید. Adobe به تازگی اقدام به طراحی نرم افزاری کرده ‌که همه بازی‌های آنلاین را برای شما یکجا به ارمغان آورده است.

به گزارش «تابناک» PlayPanel که نرم‌افزاری طراحی شده توسط شرکت Adobe است، دو کار را ‌همزمان برای شما انجام می‌دهد: نخست اینکه اقدام به Bookmark کردن همه بازی‌های آنلاینی می‌کند که شما ‌روی مرورگر خود بازی می‌کنید‌. دوم آنکه خود مجموعه‌ای از پر طرفدارترین این بازی‌ها را به شما پیشنهاد داده و محیطی برای اجرای آن‌ها برای شما فراهم می‌کند.

هرچند این پلتفرم برای همه کاربران جالب و کاربردی است، به ویژه برای دوستداران بازی‌های آنلاین مناسب است، زیرا هم‌ بازی‌های منتخب را به نمایش می‌گذارد و هم در آن واحد، نشان می‌دهد که سایر دوستان شما در حال انجام چه بازی هستند.

یکی از جالب‌ترین نکات درباره این نرم‌افزار این است که در پشت صحنه به فعالیت مشغول است و بدون اینکه نیاز به آن باشد که شما کار خاصی انجام دهید، خود ‌فعالیت‌های مربوط به بازی شما را رصد می‌‌کند. این ابزار به دریافت اطلاعاتی نظیر بازی که شما انجام می‌دهید، لینک مربوط به بازی، اطلاعات طراح و تولید کننده بازی، آخرین تاریخی که آن بازی را انجام دادید، تعداد دفعاتی که آن بازی را انجام دادید و مانند آن می‌پردازد.

همچنین این ابزار مستقل از مرورگر عمل می‌کند و شما بر روی هر مرورگری که بازی کنید، آن بازی‌ خودکار به لیست بازی‌ها در این ابزار افزوده خواهد شد. 

البته این ابزار نیازمند آن است که یا با حساب کاربری Adobe و یا حساب کاربری Facebook به آن وارد شوید که البته با توجه به هدف بازی و عدم لزوم ورود این اطلاعات، این فرایند Log In  قابل حذف ‌بود. البته به نظر هدف Adobe از این اقدام بیش از همه نزدیک کردن و یکپارچه سازی این ابزار به شکل یک شبکه اجتماعی برای بازی‌های آنلاین بوده است.

اما یکی از جذاب‌ترین ابزارهای این نرم‌افزار، تب Discover Games است که در آن می‌توانید اقدام به جستجو و یافتن بازی‌های جدید کنید. در اینجا می‌توانید بازی‌های سرشناس را از تولید کنندگان بزرگ و معتبر بازی‌های آنلاین پیدا کنید. بخش featured Games منتخبی از بازی‌های انتخاب شده توسط طراحان است، در حالی که Popular Games توسط رتبه‌بندی آن‌ها از سوی سایر کاربران انتخاب شده‌اند. شما می‌توانید خود اقدام به اعلام نظر خود در رابطه با بازی‌ها کنید یا دیدگاه‌های سایر کاربران را در خصوص آن‌ها بخوانید.

همچنین با ابزار Pinning می‌توانید اقدام به ایجاد فهرستی از بازی‌های منتخب خود برای به اشتراک گذاشتن با دوستان در شبکه اجتماعی فیس‌بوک کنید. این گونه به نظر می‌رسد که PlayPanel شبیه به یک فروشگاه بازی‌های آنلاین است؛ با این تفاوت که همه بازی‌های آن رایگان و قابل بازی در مرورگر است. 

‌آن گونه که مشخص است، Adobe همزمان با معطوف کردن تمرکز خود بر HTML5 از هم‌اکنون در صدد پدید آوردن پلتفرم خاص آن برای بازی‌های آنلاین است و باید دید با این انقلاب در آینده چه تغییرات عمده‌ای در این پلتفرم در نظر گرفته است.

دانلود نرم افزار با لینک مستقیم

http://www.tabnak.ir/fa/news/413676/%D8%A7%D9%86%D9%82%D9%84%D8%A7%D8%A8-adobe-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%DB%8C%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A2%D9%86%D9%84%D8%A7%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D8%A7-playpanel

انسان از چند گیگابایت تشکیل می‌شود؟

انسانها با وجود همه تفاوت‌های ظاهری و رفتاری، از 99.9 درصد کدهای ژنتیکی مشترک برخوردارند؛ اکنون یک فیزیکدان استرالیایی برای تعیین میزان داده‌های درون این کدها، نظریه اطلاعات را بر ماهیت پیچیده دی‌ان‌ای اعمال کرده است.

به گزارش ایسنا، درک مولر، فیزیک مهندس استرالیایی با استفاده از اصل دودویی، دو بیت داده را برای هر مولکول در دی‌ان‌ای اختصاص داده و این بیتها را برای کشف کل کد معادل 1.5 گیگابایت به بایت تبدیل کرد.

متناوبا، این کد می‌تواند 511 تصویر دیجیتالی با میانگین اندازه سه مگابایت را در خود نگهدارد.

به گفته مولر، کوچکترین میزان اطلاعات موجود، پاسخ «بله» یا «خیر» و «صحیح» یا «غلط» است.

در کد دودویی، این پاسخ می‌تواند به شکل «1» برای صحیح و «0» برای غلط ساده‌تر شود.

در سال 1963، کد استاندارد آمریکایی برای تبادل اطلاعات (اسکی) اعلام کرد هفت بیت اطلاعات برای رمزگشایی همه حروف الفبا از جمله حروف بزرگ و کوچک و نمادها وجود دارد.

رایانه‌ها که به دلیل مبنای دودویی کد، به مضربی از دو برای عملکرد خود نیاز دارند، از هشت بیت به عنوان واحد محاسبه استفاده کرده و این یک بایت خوانده شد.

کد ژنتیکی انسان در یک توالی از چهار مولکول قرار دارد که با حروف A ،B ،G و C نمایش داده می‌شوند.

هرکدام از آنها می‌توانند با دو بیت داده - 00، 10، 11، 01 - رمزگشایی شوند. هنگامی که این مولکولها ضرب در شش میلیون حرف شده و سپس تقسیم بر هشت بیت در بایت شدند، مولر دریافت که کل کد حاوی 1.5 گیگابایت داده است.

وی سپس این محاسبات را گسترش داده و دریافت که هر سلول در بدن انسان حاوی این 1.5 گیگابایت داده بوده و اینکه 40 تریلیون سلول در بدن انسان وجود دارد. این میزان با 60 زتابایت (60 با21 صفر) اطلاعات مساوی است.

علاوه بر این، از آن جا که 99.9 درصد از این اطلاعات با انسانهای دیگر مشترک است، کمتر از یکی در هر 1000 داده منحصربفرد بوده که این میزان به آسانی در یک فلاپی جا می‌شود.

این کار مبتنی بر مفهوم عمومی نظریه اطلاعات است. در ساده‌ترین تعریف، این نظریه به بررسی چگونگی شکل‌گیری پیغامها از اطلاعات، ‌تفاوت آنها و شباهتشان می‌پردازد.

برای مثال اگر کسی بخواهد ایده‌ای را به اشتراک بگذارد، می‌تواند آن را ایمیل کرده، بنویسد، تصویر آن را بکشد یا درباره آن صحبت کند. همه این روشها با هم تفاوت دارند اما نتیجه آنها که به اشتراک‌گذاری اطلاعات است، یکی است.

مغزها از طریق زبان می‌توانند زبان یا تفکر را بدست بیاورند و آنها را به تکه‌هایی تبدیل کنند که بعد توسط نمادها و سیگنالها قابل بیرونی‌سازی است.

اطلاعات، جدای از شکل ذخیره و به اشتراک‌گذاری آن، می‌تواند توسط فرآیندی اساسی موسوم به آنتروپی سنجیده شود.

این سنجش با بیت صورت گرفته و اطلاعات بدون توجه به چگونگی به اشتراک‌گذاری آن،‌ از یک میزان مشابه بیتها ساخته شده که تنها در تراکم با هم تفاوت دارند.

http://www.tabnak.ir/fa/news/413736/%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%B2-%DA%86%D9%86%D8%AF-%DA%AF%DB%8C%DA%AF%D8%A7%D8%A8%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D8%AA%D8%B4%DA%A9%DB%8C%D9%84-%D9%85%DB%8C%E2%80%8C%D8%B4%D9%88%D8%AF