چگونه یک ارائه خوب را تباه کنیم؟

دیجیاتو - یک ارائه مفید خصوصیات زیادی دارد. توجه به موضوع و مخاطبین، تمرکز و تسلط کافی در جمله بندی ها، دقت در توضیح و توجیه ها و تاکید بر نقاط قوت محصول، خدمات یا مقاله و نقاط ضعف سیستم های موجود، برخی از این خصوصیات موثر هستند.
 
اما در کنار این موارد، برخی اشتباهات رایج نیز وجود دارند که می توانند تاثیر منفی روی ارائه شما بگذارند. اگر می خواهید ارائه ای مثبت و موثر داشته باشید، با دانستن این موارد نسبت می توانید نسبت به پیشگیری از اثرات سوء این اشتباهات، بهتر عمل می کنید.
 
ادامه مطلب را از دست ندهید.

۱- عذرخواهی در ابتدای کار
 
ممکن است به هر دلیلی -مانند دیر رسیدن، عدم آماده بودن برخی امکانات در جلسه و هر دلیل دیگری- فکر کنید پوزش خواستن از حضار کار درستی است. اما در واقع با این کار روی خود و موفقیت ارائه، تاثیر منفی می‌گذارید. بار منفی عذرخواهی روی همه تاثیر می گذارد و هر چه که ارائه خوبی هم داشته باشید، همه به شما به چشم عامل اشتباهات و کمبودها نگاه می کنند. حتی خودتان!
در صورت لزوم، به جای پوزش خواستن در ابتدای کار، در پایان از مشکلات یا کمبودها عذرخواهید کنید. در این حالت حس تمرکز و قدرت را در طول ارائه القا کرده اید و نهایتا تواضع خود را نیز نشان داده اید.

۲- درخواست وقت اضافه
 
بسیاری از افراد در ابتدا یا میانه کار ممکن است با این تصور که نتوانند یا نتوانسته اند ارتباط خوبی با مخاطبان برقرار کنند، درخواست وقت بیشتری جهت اتمام کار نمایند. اما این تنها یک اشتباه شایع است. چرا که درخواست وقت اضافه علاوه بر اینکه شما را در معرض پیش قضاوت قرار می دهد، منجر به خسته شدن بحث و طولانی شدن بی دلیل مدت ارائه شما می شود.
به جای درخواست وقت اضافه، سعی کنید بر روی اتمام صحبت های خود در زمان تعیین شده تمرکز کنید. حتی اگر حرفتان تمام نشد در زمان مقرر ارائه را پایان دهید.

۳- گذر سریع از اسلایدها
 
تصور کنید در میانه یک ارائه ۱۵ دقیقه ای متوجه شوید تنها ۲۰ اسلاید از ۶۰ مورد را نمایش داده و وقت کافی برای بقیه ندارید. در این صورت بدترین کار رد کردن سریع و بدون توضیح اسلایدهای باقیمانده است.
سعی کنید با تمرین روی ارائه خود، زمان را بین اسلایدها تقسیم کرده و اعتدال را رعایت کنید. در این صورت تمرکز بیشتری روی تمام اسلایدها دارید و مخاطبان را هم گیج نخواهید کرد.

۴- عذرخواهی شخصی
 
بخاطر مسائل شخصی عذرخواهی نکنید. پوزش خواستن برای عملکرد ضعیفتان به بهانه مسائلی همچون خستگی، بی خوابی در شب گذشته و عصبانیت اصلا جایز نیست. چنین پوزش خواستنی برای مخاطبان به این معنی است که شما بخاطر عملکرد بدتان حس بدی دارید و بابت آن است که عذرخواهی می کنید. ضمن اینکه هیچ کس نمی خواهد در یک ارائه رسمی، شکوه های شخصی شما را در قالب معذرت خواهی بشنود.
به جای این کار، اعتماد به نفس داشته و صرفه نظر از احساسات، سعی کنید از خودتان اشتیاق و حرارت نشان دهید.

۵- خواندن متن های درون اسلاید ها
 
خواندن از روی اسلایدهای به جای اینکه از زبان خود در مورد محتوای آنها حرف بزنید، این حس را در مخاطبان القا می کند که تمرکز یا تسلط کافی بر روی موضوع ندارید. همچنین به احتمال بسیار زیاد مخاطبان می توانند متن اسلایدهای شما را بخوانند، و اگر شما خودتان این مسئولیت را به عهده گیرید، نه تنها از دید آنها خسته کننده هستید، بلکه ممکن است حس بی احترامی به مخاطبان را نیز در آنها ایجاد کنید.
به جای خواندن متون اسلایدها، سعی کنید از آنها به عنوان راهنما برای خود استفاده کنید. به یاد داشته باشید که آن متون تنها خلاصه ای از بحثی هستند که شما در حال ارائه آن هستید، نه همه آن.

۶- پشت کردن به مخاطبان
 
عادت بد بسیاری از افراد در هنگام ارائه، بازگشت طولانی مدت به سمت پرده و ملاحظه اسلاید بعدی است. چنین کاری در بسیاری مواقع بی ادبانه و غیرحرفه ای به چشم می آید.
بهتر است چشم در چشم مخاطب باشید و همواره در طول ارائه به آنها نگاه کنید. در صورتی که نیاز بود به پرده نگاهی بیاندازید این کار را بسیار سریع انجام دهید. به طوری که کانون توجه را که مخاطب تان است، از دست ندهید.

۷- عجله کردن
 
ممکن است موارد زیادی داشته باشید که فکر کنید باید در مدت زمان کوتاه ارائه برای رسیدن به آنها سریع صحبت کنید یا عجله کنید. سریع صحبت کردن در مخاطب این حس را به وجود می آورد که ارائه شما طولانی است. ضمن اینکه سریع حرف زدن به جای درک موضوع توسط مخاطبان، منجر به عصبی شدن آنها می شود.
بهتر است به جای تند حرف زدن کار قبل از ارائه یا در حین آن، برخی مباحث را کوتاه یا خلاصه کنید.

۸- بی قراری
 
اعمالی مانند ورق زدن صفحات، بازی کردن با انگشتر یا دکمه های لباس، خاراندن سر و سایر موارد مشابه را انجام ندهید. این موارد و هر عمل دیگری از جانب شما که حواس مخاطب را پرت کند، نشان از بی قراری و دستپاچگی شما در طی ارائه هستند. چیزی که تاثیر منفی اش بر روی ارائه و مخاطب شما زیاد خواهد بود.
سعی کنید ارائه تان را چند بار تمرین کنید. ایستادن و حرکات صحیح دست را تمرین کنید و بر روی محتوای ارائه تسلط کافی را پیدا کنید. تنها با تمرین است که تیک های ناخودآگاه شما در حین ارائه از بین می روند.

http://www.asriran.com/fa/news/345688/%DA%86%DA%AF%D9%88%D9%86%D9%87-%DB%8C%DA%A9-%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D8%A6%D9%87-%D8%AE%D9%88%D8%A8-%D8%B1%D8%A7-%D8%AA%D8%A8%D8%A7%D9%87-%DA%A9%D9%86%DB%8C%D9%85

روزنامه ایران: ساعت 20:30 منافع ملی به خطر می‌افتد؟

برنامه خبری 20:30 و نوع انتشار اخبار و گزارش‌هایش همواره با واکنش‌هایی همراه بوده است. این بار روزنامه ایران در گزارشی به انتقاد از جهت‌گیری‌های این برنامه پرداخته است.

در گزارش روزنامه ایران در این باره آمده است: اوایل سال 86 بود که معاونت سیاسی صدا و سیما تصمیم گرفت برنامه خبری با رویکردی متفاوت روی آنتن بفرستد. برنامه‌ای که چارچوب‌های خشک و رسمی اخبار را می‌شکست و فرصت پرداختن به خبرهای سیاسی را می‌داد که اصولاً در بخش‌های خبری دیگر محلی از اعراب نداشت. با این حال واقعیت وجود رسانه‌های رقیبی که از آن سوی مرزها بر گیرنده خانواده‌های ایرانی می‌نشستند و محصولات رسانه‌ای خود را با رنگ و لعابی متفاوت به خورد مخاطب می‌دادند، این تغییر را اجتناب‌ناپذیر می‌کرد.

حالا سیمای ملی ایران به برنامه خبری نیاز داشت که طرحی از اطلاع‌رسانی بی‌طرفانه و دموکراتیک را به نمایش بگذارد و «20:30» با برگزیدن شیوه‌ای متفاوت از ارائه اخبار نرم و به کار بردن زبانی نزدیک به زبان محاوره، تلاشی در این راستا محسوب می‌شد. برنامه خبری که توانست از طریق ابزارهایی چون به‌کارگیری پوشش متفاوت مجریان و شیوه نقش‌آفرینی آنها در بیان خبر، استفاده از گرافیک خبری متفاوت و تیتر‌ها و زیرنویس‌های کنایه‌آمیز و گزارش‌های خبری که دست‌کم در ظاهر عاری از محافظه‌کاری و بی‌طرفانه می‌نمودند، گوی سبقت را از دیگر بخش‌های خبری صدا و سیما برباید و به یکی از برنامه‌های پرمخاطب تلویزیون تبدیل شود.

هرچند متأسفانه این ظرفیت نه تنها در اختیار مصالح کشور قرار نگرفت که به ابزاری برای بروز جهت‌گیری‌های سیاسی تبدیل شد.

امری که تا حدود زیادی از سیاستگذاری‌های کلی سازمان صدا و سیما نشأت می‌گیرد. سیاستگذاری‌هایی که در بعضی برنامه‌های اتفاقاً پرمخاطب حتی در تعارض با سیاست‌های کلی قرار می‌گیرد که از سوی مقامات عالی نظام در موقعیت‌های مختلف تبیین می‌شوند. اتفاقی که وجه بارز آن بویژه در برنامه‌های خبری به عنوان یکی از تأثیرگذارترین درگاه‌های ارتباطی میان حاکمیت و مردم بروز پیدا می‌کند و گاه منجر به بازتاب نامتناسب برنامه‌ها و دستاوردهای نهادهای حاکمیتی نظام می‌شود.

این موضوع خاصه در مورد دولت و مجلس به عنوان دو قوه‌ای که وجه سیاسی غلبه بیشتری بر آنها دارد، نمود بیشتری دارد. چنین است که اینکه کدام جریان سیاسی بر دولت حاکمیت یافته یا نماینده مجلس به کدام سمت و سوی سیاسی تمایل دارد بر بازتاب اخبار و حضور رسانه‌ای آنها تأثیر می‌گذارد و البته سبب طرح انتقادات متعدد علیه رسانه‌ای می‌شود که جایگاه ملی‌اش ایجاب می‌کند از جانبداری‌های سیاسی اجتناب کند و در مقابل آینه اراده نظام و تصمیم مردم باشد.

امری که مثال نقض آن به قضاوت کارشناسان و نیز سیاست ورزان حاضر در قوای مختلف در برنامه خبری پر مخاطبی چون بخش خبری 20:30 بروز یافته است. این برنامه یک روز سبب گلایه مراجع تقلید را فراهم می‌آورد و روزی دیگر موجب اعتراض نمایندگان مجلس می‌شود. اتفاقی که شاید در وهله نخست بگویند بخش جدایی‌ناپذیر برنامه‌ای با سویه خبری و انتقادی است، اما نگاه به آنچه دلیل این اعتراض‌ها شده است، جایی برای این دفاع باقی نمی‌گذارد. چنان که بطور مثال بهار سال 88 خبرسازی درباره موضع‌گیری بعضی مراجع تقلید نسبت به یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری موجب تکذیب خبر و اعتراض از سوی مراجع شد و در مورد اخیر که شنبه هفته گذشته روی داد، تعدادی از نمایندگان مجلس در تذکری به عزت‌الله ضرغامی، ‌رئیس سازمان صدا و سیما خواستار برخورد با دست‌اندرکاران اخبار 20:30 به دلیل آنچه لحن وهن‌آلود آنها برخلاف شأن و اقتدار مجلس می‌خواندند، شدند.

در کنار مثال‌های متعددی که می‌توان در این باره مرور کرد، رابطه این برنامه خبری با نهادی به نام دولت در این سال‌ها فراز و فرودهای متعددی داشته است. این رابطه که در دولت گذشته اغلب جنبه حمایت و گاه سویه انتقاد داشته است، با روی کار آمدن دولت حسن روحانی و رأی گرفتن گفتمان اعتدال از مردم در سراشیبی قرار گرفت.

چنان که تا پیش از تذکرات مقامات عالی نظام نسبت به لزوم حمایت از تیم مذاکره کننده هسته‌ای، ‌این مذاکرات و تیم مذاکره کننده هسته‌ای ایران بود که در سیبل گزارش‌های جهت دار 20:30 قرار داشت و ماجرا تا آنجا پیش ‌رفت که این بخش خبری روی لبخندهای دیپلماتیک ظریف زوم کند و کم و زیاد شدن پدیداری این لبخند را با وام گرفتن از عنوان مردم پای تحرکات و مخالف‌خوانی‌های دلواپسان بگذارد و بگوید: «ظریف این بار بیشتر مراقب لبخندهایش خواهد بود و لابد حرف‌های مردم را به حافظه دائمش سپرده.»

پس از تذکر مقامات عالی کشور در قبال این ناسازگاری رسانه‌ای، اما نوبت برنامه‌های اقتصادی و فرهنگی دولت بود که با کم‌توجهی و حتی اطلاع‌رسانی واژگونه 20:30 مواجه شوند. رویه‌ای که در کلیت عملکرد صدا و سیما نمود داشته و بر مبنای نادیده گرفتن نتایج عملکرد دولت در بهبود شاخص‌های اقتصادی بنا شده است. اینچنین است که اخبار 20:30 نیز بویژه در بخش «صرفاً جهت اطلاع» که پنجشنبه‌ها در اخبار 20:30 شبکه دو و اخبار ساعت 22 شبکه سه پخش می‌شود، با طرح تیترهایی همچون «بی‌توجهی دولت به مسکن مهر»، «نوسانات قیمت خودرو»، «کشف تناقض در سخنان جهانگیری و نوبخت در مورد آزادسازی قیمت‌ها» و موضوعاتی از این دست، این رویه کلی را پیگیری کرده است.

پاسخ کارشناسی به کشف یک تناقض

چند هفته‌ای است که اخبار 20:30 در بخش «صرفاً جهت اطلاع» خود از کشف یک تناقض بزرگ در اظهارات مقامات مسئول دولت خبر می‌دهد. این برنامه با کنار هم گذاشتن اظهارات «اسحاق جهانگیری»، معاون اول دولت و «محمدرضا نعمت‌زاده»، وزیر صنعت، معدن و تجارت مبنی بر این که «تثبیت قیمت‌ها» در فهرست سیاست‌های دولت نیست، در کنار اظهارات «محمدباقر نوبخت»، سخنگوی دولت که در جمع خبرنگاران می‌گوید دولت اجازه افزایش قیمت‌ها را نخواهد داد، این گونه ادعا می کند که دولت در سیاست‌های اقتصادی‌اش دچار تناقض است.

قضاوت درباره خبررسانی اقتصادی 20:30 و نیز درستی یا نادرستی این تناقض کشف شده را به یک کارشناس اقتصادی سپردیم. «سعید لیلاز» می‌گوید که به دلیل بی اعتمادی مردم به این دست از برنامه‌ها، چنین برنامه‌هایی، تأثیری در قضاوت مردم نسبت به دولت نخواهد گذاشت.

وی گفت: دولت آقای روحانی از یک طرف یک سمت‌گیری استراتژیک و یک سیاست راهبردی در حوزه اقتصاد دارد و از طرف دیگر با وضعیتی به نام وضعیت موجود اقتصاد مواجه است که سعی می‌کند آن را کنترل و هدایت کند. بنابر این فرق میان «اعتقاد نداشتن به تثبیت قیمت‌ها» و در مقابل «جلوگیری از افزایش قیمت‌ها»، فرق میان استراتژی و تاکتیک است و آنچه به عنوان تناقض مطرح می‌شود، اشتباهی است که منتقدان انجام می‌دهند.»

وی افزود: «دولت در حال حاضر به دلیل وخامت شدید اوضاع در حوزه‌های مختلف اقتصاد، بخصوص در بخش تورم ناگزیر است که در اقتصاد دخالت کند. این دخالت، دخالتی است که نه ما آن را می‌پسندیم و نه برای دولت خوشایند است. این فرق می‌کند با دولتی که از دخالت خوشش می‌آید و آن را به صورت یک استراتژی قانونی به کار می‌برد. بنابر این سمت‌گیری استراتژیک دولت به سمت کاهش تصدیگری دولت است اما دولت آقای روحانی تنها جایی در تنظیم بازار دخالت خواهد کرد که «شکست بازار» رخ دهد. بنابراین با توجه به شرایط اقتصادی، ممکن نیست که تاکتیک‌ها مطابق استراتژی‌ها پیش بروند. بلکه سعی می‌شود کشور گام به گام به سمت جهت‌گیری‌های استراتژیک تعیین شده هدایت شود و از شکست ساختارهای اجتماعی به دلیل سقوط آزاد قدرت خرید مردم جلوگیری کند. بنابر این ممکن است این اقدام تناقض به چشم بیاید، در حالی که به هیچ وجه تناقض نیست. هر چند با بی میلی انجام می‌شود و به معنای تمایل دولت بر تصدیگری نیست.»

فرم مبتکرانه در خدمت یقه‌گیری سیاسی

فرم و محتوای متفاوت بخش خبری 20:30 و لحن و شیوه بیان اخبار در این برنامه نیز موضوعی بود که «احمد پورنجاتی» از مدیران سال‌های دور صدا و سیما به آن پرداخت. پورنجاتی در نقد این برنامه با تأکید بر این که رغبت چندانی به پیگیری مرتب آن ندارد اما بر اساس دفعات متعددی که آن را مشاهده کرده است و اظهارنظر دیگر کارشناسان آن را قضاوت می‌کند، گفت: «این برنامه از نظر نوعی نوآوری در یک بسته خبری تلویزیونی قابل توجه است. زیرا خبر را از شکل و شمایل کلیشه‌ای و رسمی‌اش بیرون می‌آورد و به گونه‌ای متفاوت ارائه می دهد. بنابر این ابتکار در فرم ارائه محتوا اهمیت دارد.»

وی در ادامه افزود: «به شهادت و داوری بسیاری از کسانی که به موضوع خبر و نوع پردازش خبرهای جاری جامعه در عرصه‌های مختلف می‌پردازند، متأسفانه این بخش خبری هر روز بیش از گذشته از فعالیت حرفه‌ای اطلاع رسانی به سوی نوعی کارکرد عملیات روانی تغییر ماهیت می‌دهد.»

پورنجاتی با اشاره به تجربه و مطالعه‌اش در حوزه رسانه ادامه داد: «با توجه به مطالعاتی که در زمینه فعالیت‌های شبه خبررسانی و در واقع متناسب با فعالیت‌های سرویس‌های اطلاعاتی برای شکل‌دهی به افکار عمومی و مدیریت غیرشفاف افکار عمومی داشته‌ام، احساس می‌کنم که این برنامه بیشتر چنین کارکردی دارد. این است که بخش خبری 20:30 را می‌توان تریبونی برای عملیات روانی تعریف کرد تا بسته خبری یک رسانه.»

وی درباره مشخصه‌های مؤید این استنتاج گفت: «این برنامه بیش از اطلاع‌رسانی، آمیزه‌ای است از خبر و تحلیل در قالب خبر. از آن مهم‌تر این که بیان بخشی از واقعیت و ناگفته گذاشتن بخش دیگر و ترکیب بخش انتخابی با تحلیل سبب شده است که آنچه در خبرهای 20:30 شنیده می‌شود، نشان دهنده آن باشد که این اخبار از پیش زمینه یک اراده سیاسی برداشت شده است. البته این اشکال فراتر از اشکالی است که بر کلیت عملکرد صدا و سیما وارد می‌شود و آن جانبداری سیاسی و سلیقه‌ای و جناحی بودن است. به همین دلیل این برنامه به شگردهایی متوسل می‌شود که در عملیات‌های جنگ روانی کاربرد دارد. ترکیب واقعیت و تحلیل و نیز استفاده ابزاری و برخورد گزینشی با چهره‌ها و شخصیت‌ها چه در قالب برجسته‌نمایی و چه در قالب تخریب از زمره این سیاست‌ها است.»

پورنجاتی در ادامه درباره آثار و پیامدهای مخرب فرهنگی این شیوه خبررسانی در مخاطبان گفت: «صرفنظر از بی‌اعتمادی که نسبت به کلیت رسانه ایجاد می‌شود، نوعی جفا در عرصه اخلاق و نزاکت سیاسی نیز به مخاطب منتقل می‌شود. چنان که نوع بیان محتوای خبری هم در این بخش خبری به سمت ادبیات رسانه‌های زرد، عامیانه و دم دستی تمایل پیدا می‌کند و رعایت شأن و منزلت شخصیت‌های حقیقی و حقوقی مورد توجه قرار نمی‌گیرد. بنابراین به باور بخش خبری 20:30 بیش از آن که دارای آثار و پیامدهای سیاسی باشد، برای افکار عمومی و جامعه نوعی بی‌مروتی رسانه‌ای را به عنوان یک پدیده ضد فرهنگی خطرناک ترویج می‌کند. علاوه بر این که اغلب کسانی که آن را قضاوت می‌کنند، 20:30 را نه یک بخش خبری که تریبونی برای نوعی یقه‌گیری سیاسی می‌دانند که متأسفانه تاکنون برخورد اصلاح‌گرانه و نظارتی نیز با آن نشده است.»

مانع افزایش سرمایه های اجتماعی

کمال‌الدین پیرمؤذن، از نمایندگان مجلس نیز درباره رویکرد برنامه خبری 20:30 با تأکید بر این که نقد و انتقاد پیش نیاز توسعه و سازندگی است، به ایران گفت: «اما متأسفانه این برنامه که قرار است سویه‌ای انتقادی داشته باشد اغلب دولت و صاحبان فکر متعلق به یک جناح را مورد سؤال و استهزا قرار می‌دهد، رویکردی که موجب خدشه‌دار شدن وحدت ملی و انسجام داخلی می‌شود و مانع از افزایش سرمایه‌های اجتماعی است، امری که مانع از حل مشکلات خواهد شد.»

پیرمؤذن با اشاره به عملکرد 20:30 در مقاطع مختلف گفت: «این برنامه در بسیاری از موارد برخلاف منافع ملی عمل می‌کند. چنان‌که در بحبوحه نام‌نویسی برای دریافت یارانه نقدی، این برنامه بر درآمدهای میلیونی فوتبالیست‌ها زوم کرده بود که مصداق مثل یک بام و دو هوا بود.»

وی افزود: «با وجود این که باید طرح انتقادات در این برنامه را به فال نیک گرفت اما جهت آن با منافع ملی زاویه دارد و تنها می‌توان امیدوار بود که این برنامه توسط رئیس سازمان صدا و سیما و رئیس شورای سیاستگذاری آن ارزیابی و رصد شده و مورد تجدیدنظر قرار گیرد تا با جلوگیری از تبدیل کردن کاه به کوه اولویت‌های نظام و مشکلات کشور مورد توجه قرار گیرد.

http://www.asriran.com/fa/news/345642/%D8%B1%D9%88%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%B3%D8%A7%D8%B9%D8%AA-2030-%D9%85%D9%86%D8%A7%D9%81%D8%B9-%D9%85%D9%84%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%AE%D8%B7%D8%B1-%D9%85%DB%8C%E2%80%8C%D8%A7%D9%81%D8%AA%D8%AF

وقتی برای کنفرانس‌های علمی هم «کلاه»ها برداشته می‌شود!

یکی از معیارهای مهم برای ارزیابی سطح علمی دانشجویان، تعداد مقالات آنهاست، به گونه‌ای که در مصاحبه‌‌ دکتری دانشجویان با تعداد مقالات بیشتر شانس بالایی برای قبولی دارند.

به گزارش «تابناک» در بیشتر دانشگاه‌های کشور ۲ نمره از نمرهٔ پایان‌نامه‌های دکترا، متعلق به نوشتن مقاله است. بالا رفتن بهای ارز شرکت در کنفرانس‌های خارجی بسیار هزینه‌بر شده ‌و برای بیشتر دانشجویان شرکت در این کنفرانس‌ها میسر نیست. درخواست‌‌ دانشجویان برای شرکت در کنفرانس‌های داخلی زیاد شده‌ و همین‌ سبب افزایش کیفیت مقالات چاپی در ژورنال‌ها و کنفرانس‌های داخلی گشته است؛ اما برخی نیز با سوءاستفاده از تقاضای بالای دانشجویان، با هزینهٔ هنگفت کنفرانس مضحک و سطح پایین ‌برگزار‌ کرده‌اند.

علی صادقی، دانشجوی دکترای رشته هوش مصنوعی دانشگاه تبریز، یکی از دانشجویانی است که در حین جست‌وجو در اینترنت برای یافتن کنفرانسی برای ارائهٔ مقاله‌ به کنفرانس‌های جالب برخورد کرده ‌که آشنایی با آن‌ها خالی از لطف نیست؛ اما چرا جالب؟

اگر سری به این گونه سایت‌ها بزنید، ‌می‌‌بینید‌ برخی کنفرانس‌های ‌زنجیره‌ای با نام‌های متفاوت در زمینه‌های گوناگون از علوم قرآنی و رفتاری گرفته تا اقتصاد و ورزش و کامپیو‌تر و لیگ ربات‌ها! برگزار می‌کنند.

 http://bs2014.com/fa/
http://www.mitc2014.com/fa/
http://mes2014.com/fa/
http://eme2014.com/fa/

در زیر به نکاتی در مورد این کنفرانس‌های زنجیره‌ای که در ‌کمتر از یک سال ششمین دوره‌‌ آن برگزار شده است، می‌پردازیم؛

بین‌المللی بودن کنفرانس‌ها: پیشوندی که در همه این کنفرانس‌ها وجود دارد، بین‌المللی بودن آن‌هاست، ولی اگر به بخش‌ انگلیسی این کنفرانس‌ها سری بزنیم، می‌بینیم که همه لینک‌ها غیر فعال است! به عبارت دیگر، زبان این کنفرانس‌های بین‌المللی، فارسی است و اگر شما فارسی ندانید، نمی‌توانید در آن شرکت کنید.

حامیان علمی همیشگی: اگر در سمت چپ سایت‌های بالا نگاهی بیندازیم، ‌دیده می‌شود که این کنفرانس‌ها که در زمینه‌های مختلف برگزار می‌شوند، یکسری حامیان همیشگی دارد. با تماسی که با تحصیلات تکمیلی و آموزش کل دانشگاه‌های شهید بهشتی و علم و صنعت (از حامیان همیشگی این کنفرانس‌ها) داشتم، آن‌ها از حمایت چنین کنفرانس‌های زنجیره‌ای اظهار بی‌اطلاعی کردند.

شیوهٔ برگزاری کنفرانس‌ها: این کنفرانس‌های زنجیره‌ای‌ مجازی برگزار می‌شود؛ اما اگر به محل‌ برگزرای آن‌ها نگاهی بیندازیم، هر کدام در یک استان (از کیش و تهران گرفته تا قم و خوزستان) برگزار می‌شود! برگزاری کنفرانس کاملاً اینترنتی با هیأت اجرایی یکسان در شهرهای مختلف جای سؤال دارد!

مدرک بین‌المللی حضور در کنفرانس: در آدرس http: //www. mitc۲۰۱۴. com/fa/news. php؟ rid=۲۱ نمونه‌ای از مدارک بین‌المللی این کنفرانس نشان داده شده است. برای تمامی نفراتی که هزینه پرداخت کنند، بدون هیچ شرط دیگری مدرک بین‌المللی حضور در کنفرانس صادر می‌شود. در این مدارک هیچ‌گاه نامی از مجازی بودن این کنفرانس‌‌ها برده نمی‌شود. جالب است بدانید که تعدادی از مقالات ‌ارائه شفاهی و تعدادی دیگر به صورت پوستر پذیرفته می‌شوند اما سایت برگزار کنندهٔ کنفرانس‌ها هیچ گونه امکاناتی برای ارائه شفاهی و ویدئو کنفرانس وجود ندارد و تنها یک محیط چت گونه‌ وجود دارد که در آن‌ها هیچ بحث علمی نمی‌شود‌ (می‌توانم یوزر و پسوردم را در اختیار شما قرار دهم).

حال این پرسش پیش می‌آید که چه تفاوتی بین مقالات ارائه شفاهی و پوستر وجود دارد؟

کارگاه‌های آموزشی بین‌المللی کنفرانس‌ها: همانند مدرک بین‌المللی، گواهی مبنی بر حضور در کارگاه‌ها برای تمامی نفراتی که هزینه پرداخت کنند صادر می‌شود، بدون اینکه کسی در کارگاه‌ها شرکت کرده باشد. در این گواهی‌ها نیز مجازی بودن این کارگاه‌ها نیامده و حتی در پایین این گواهی‌ها محل برگزاری را تهران ذکر کرده‌اند. اما کارگاه‌های آموزشی چگونه است؟ این کارگاه‌ها تنها چند اسلاید هستند که در سایت قرار داده شده‌اند و حتی عدهٔ زیادی که مدرک بین‌المللی حضور در کارگاه‌ها را دریافت کرده‌اند، همین چند اسلاید را نیز دانلود نکرده‌اند. نکتهٔ جالب‌تر اینکه این اسلاید‌ها دقیقاً کپی پیست اینترنتی است و تمامی اسلاید‌ها از اینترنت دانلود شده‌اند و به عنوان کارگاه در سایت قرار داده شده‌اند.

می‌توان در آینده بیشتر در مورد این کارگاه‌ها (مؤسسه خارجی برگزار کننده‌)، هزینهٔ هنگفت شرکت (برای هر شرکت کننده حدود دویست هزارتومان دریافت می‌شود و برای شرکت کنندگان تنها یک پک ۴۰۰ گرمی ارسال می‌شود)، چاپ مقاله در ژورنال‌های سطح پایین اروپایی با هزینهٔ میلیونی، در اختیار قرار ندادن مقالات دیگر شرکت‌کنندگان، نداشتن مدرک دکتر برای بسیاری از داوران و هیأت علمی برگزار کننده ارائه شود.

باشد که در آینده از برگزاری اینچنینی کنفرانس‌ها جلوگیری شود و عده‌ای تنها با پرداخت پول، نمرهٔ پایان‌نامه و یا مدرک بین‌المللی حضور در کنفرانس و کارگاه برای مصاحبهٔ دکترا ارائه ندهند.

گفتنی است، «نگاه شما» آمادگی درج نتایج پیگیری نهادهای نظارتی درباره این موضوع و همچنین توضیحات مسئولین سایت‌هایی که نام آن‌ها ذکر شده، ‌دارد.

http://www.tabnak.ir/fa/news/415702/%D9%88%D9%82%D8%AA%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D9%86%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%B3%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B9%D9%84%D9%85%DB%8C-%D9%87%D9%85-%DA%A9%D9%84%D8%A7%D9%87%D9%87%D8%A7-%D8%A8%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA%D9%87-%D9%85%DB%8C%E2%80%8C%D8%B4%D9%88%D8%AF