چرا مدیران ایرانی خودکشی نمی‏کنند؟!

فوتبال ایران بدترین روزهای تاریخش را سپری می‏کند و در کنار ناکامی تمامی تیم های ملی فوتبال، با فساد شدید و تبعیض روبروست؛ اما آنچه قرار نیست در این اوضاع به وقوع بپیوندد، تغییر است و انگار سرنوشتی جز نابودی فوتبال ایران توسط اشخاصی که خودشان را به صندلی های فدراسیون فوتبال کشورمان دوخته اند، وجود ندارد که با این وصف بهتر نیست مسئولان فوتبال ایران به پیشنهاد دایی یا روش‏ های جایگزین بیشتر فکر کنند؟

به گزارش سرویس ورزشی آینده؛ فدراسیون فوتبال ایران همان گونه که «آینده»پیش بینی کرده بود، پس از ناکامی در مسابقات قهرمانی نوجوانان آسیا و رقابت‏های آسیایی جوانان، این بار در رده امید نیز به واسطه اشتباه در انتخاب کادر فنی و همچنین برنامه ریزی ضعیف نتوانست نتیجه بگیرد و تنها شعار علی کفاشیان و همکارانش که مدال آوری در رده های پایه بود نیز رنگ باخت و مشخص شد این موفقیت برای دوره مدیریت دادکان بوده و در این دوره نیز حفظ نشده است اما آنچه پس از این ناکامی ها، ناپسند به نظر می‏رسد، تحویل دادن خنده به مردمی است که حداقل انتظارشان، برکناری این مدیران است.

با این حال نه تنها در قبال این ضعف ها، چنین اتفاقاتی نمی‏پیوندد و کفاشیان، تاج و نبی کرسی های اصلی فدراسیون فوتبال ایران را از دست نمی‏دهند، بلکه حتی احساس نمی‏کنند باید عملی بیش از توجیه ناکامی با لبخند داشته باشند و وقتی به نشاط اجتماعی مردم با ناکامی تیم های ملی، ضربه وارد می‏شود و میلیاردها تومان بودجه نیز با رقم خوردن این ناکامی ها هدر می‏رود، علاوه بر عذرخواهی یک حرکت دیگر انجام دهند و حداقل ساختمان فدراسیون فوتبال در سئول جنوبی را ترک کنند و این مجموعه را به اشخاصی که توان اداره موفقش را دارند، واگذار نمایند.

تنها به لیستی کوتاه از تخلفات، اشتباهات و انواع و اقسام رفتارها و تصمیم گیری‏هایی که مجموعه فدراسیون فوتبال کشور را منحرف کرده و جدا از ناکامی ها، به فوتبال ایران ضربه های سختی وارد کرده، اشاره می‏شود تا دریابید انرژی و توان محدود مدیران این مجموعه چگونه صرف می‏شود که محصول نهایی اش همین ناکامی ها با سوزاندن میلیاردها تومان اسکناس می‏شود.

1- بخشش بازیکن دوپینگی به بهانه اشتباه افسر دوپینگ از جمله اتفاقات باورنکردنی بود که حرف‏های بسیاری را در پی داشت. اما مرور زمان باعث شد آنچنان که باید و شاید مورد پیگیری افکارعمومی قرار نگیرد و همچون بسیاری از اتفاقات عجیب و غریب که روزانه در فدراسیون تحت مدیریت کفاشیان، تاج و نبی می‏گذرد، این مسئله نیز از حافظه کوتاه مدت، به حافظه بلند مدت منتقل نشود.

2- داستان مربیان و بازیکنان منشوری که فدراسیون فوتبال نتوانست دفاع مشخصی در قبالشان داشته باشد و عملاً به انحاء مختلف پیرامون مبارزه با فساد عقب نشینی کرد، از دیگر اتفاقاتی بود که پرجنجال شد. جالب آنکه پس از جدل‏های فراوان تعدادی از مربیان ممنوع الفعالیت شدند اما به ایشان یک برگ حکم محکومیت داده نشد تا بر این اساس دو استدلال شکل بگیرد. یا فدراسیون فوتبال قانونی برای شناسایی مفاسد فوتبال و برخورد با عاملانش ندارد یا مستند قانونی محکمی برای محرومیت این عده وجود نداشته است.

3- پیشگویی ادوارد گرگوریان یکی از مسئولان سازمان لیگ در خصوص شکست استیل آذین برابر فولاد و اخراج مهدوی کیا در این دیدار که دقیقاً اتفاق افتاد باعث متهم شدن به دست بردن در نتایج لیگ نهم شد و بعد از بالا گرفتن ماجرا، این پیش بینی شوخی تلقی شد(!) تا برخی بگویند فدراسیون فوتبال اول سراغ منشوری ها داخل فدراسیون برود.

4- انتخاب داماد امور مالی فدراسیون فوتبال به عنوان سرپرست تیم ملی جوانان که در نوع خود اقدامی جالب تلقی می‏شد و البته آنچه در برابرش صورت پذیرفت، جز سکوت نبود!

5- عدم سپردن اختیارات فوتبال به نهادهایی همچون اتحادیه باشگاه های فوتبال یا کانون مربیان، داوران و بازیکنان حرفه ای و اعتراض مسئولان هریک از این نهادهای مدنی که داستانی پایان ناپذیر است و به نظر می‏رسد چهره هایی چون مصطفی آجورلو از پیگیری حقوقشان به واسطه نوع رفتار فدراسیون خسته شده اند.

 

6- در نظرگرفتن مبلغی به عنوان سقف قرارداد، لیگ‌برتری دانستن بازیکنان تیم‌های سقوط کرده و سایر قوانین و مقررات که نیاز به ساعت‌ها بحث کارشناسی و حقوقی دارند، در فدراسیون در ساعتی بررسی و تصویب می‏شود. از اتفاقات خنده دار اینکه بسیاری از این قوانین توسط باشگاه های فوتبال دور زده می‏شود.

 

7- استخراج 102 ایراد حقوقی توسط حقوقدانان و مسئولان اتحادیه فوتبال از آیین نامه فدراسیون فوتبال که هر از چندگاهی بنابر مقتضات روز(!) دچار تغییر می‏شود.

 

8- تلاش برای فروش ساختمان 6 طبقه و مجلل فدراسیون فوتبال در تهران و انتقال به مجموعه ورزشی آزادی به بهانه کوچک بودن این مجموعه برای اداره فوتبال ایران، حال آنکه به زعم برخی رسانه ها، علت این مسئله نیز رفتارهای بچه گانه و فرار از درج نام محمد دادکان به عنوان تهیه کننده این بنا برای فدراسیون فوتبال تلقی شده است.

 

9- پس از آنکه فدراسیون فوتبال حق داریوش مصطفوی دبیرکل اسبق فدراسیون فوتبال را نداد، وی در مراجع قضایی طرح دعوا کرد که با دفاعیات ضعیف فدراسیون، قاضی رای به برداشت 220 میلیون تومان از حساب فدراسیون و پرداخت به مصطفوی داد تا فدراسیون که دستش به جایی بند نبود، از طریق هیات رسیدگی به تخلفات حرفه‌ای فوتبال، با این عنوان که طرح دعوا در مراجع قضایی خارج از فوتبال جرم است، او را مادام العمر از فعالیت در این رشته محروم کرد؛ کسی که بعید است در سال‏های آتی حتی از کنار زمین چمن رد شود!

 

10- عدم پرداخت مابقی قرارداد علی دایی که بر پایه آن، باید چند صد میلیون تومان  توسط فدراسیون به سرمربی اسبق تیم ملی فوتبال بابت برکناری اش پرداخت می‏شد اما با وجود صدور رای محکومیت فدراسیون فوتبال توسط کمیته انضباطی فدراسیون به پرداخت، توسط استیناف این رای لغو شد تا در نهایت دایی از فیفا پیگیر این مسئله شود. نکته جالب آنکه کفاشیان به یحیی زاده رئیس کمیته تربیت بدنی کمیسیون فرهنگی مجلس گفته بود که حق با علی دایی است!

11- ممنوع المصاحبه کردن علی دایی اگرچه به زعم مسئولان کمیته انضباطی برخلاف قوانین جاری کشور نیست و در قوانین کیفری چنین مجازات هایی به عنوان، مجازات های تکمیلی به تشخیص قاضی قابل اجرا است اما آیا رئیس کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال یک مقام قضایی است که با چنین استدلالی، شخصی را از سخن گفتن در خصوص فوتبال محروم کند؟ این اتفاق افتاد و نکته جالب آنکه، پس از آن و به دنبال هشدار جوانفکر مشاور احممدی نژاد به فدراسیون فوتبال، به یک باره مجازات دایی به یک جلسه خلاصه شد و او بخشیده شد تا استقلال فدراسیون فوتبال مشخص تر شود!

12- پس از آنکه یکی از کارگزاران رسمی فیفا (AGENT) از بازیکن راه آهن خواسته بود، به نحوی بازی کند که تیمش ببازد، مسوولان باشگاه راه آهن، سرانجام فردی که مرتکب این کار شده بود را شناسایی کرد و این فرد برای گریز از مهلکه متوسل به بهانه‏های واهی گردیده و مهمترین بهانه وی آن است که خود وی نیز اجیر کس دیگری بوده است که این ضعیف‏ترین و سخیف ترین دفاعی است که فرد مذکور می‏توانسته در قبال عمل زشت خود بدان متوسل شود. با این حال با گذشت 9 ماه از این اتفاق، هنوز کمیته انضباطی رای صادر نکرده و به نظر می‏رسد قرار است این ماجرا به فراموشی سپرده شود؟ اگر دستی در کار نیست، چرا کمیته انضباطی که یک شبه قوانین عوض می‏کند، 9 ماهه نتوانسته رای صادر کند؟!

 

13- سفرهای خارجی روسای هیات و رئیس کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال از جمله اقداماتی است که همواره صدای منتقدان را در آورده است. به راستی چه دلیلی دارد فدراسیون هزینه سفرهای هیات های فوتبال را بدهد؟ آیا جز این است که باید به شکلی این عزیزان را راضی نگه داشت تا اگر شخصی قصد کودتا و برگزاری مجمع به قصد تغییر دوستان را داشت، این هیات های استانی، نمک روی زبانشان اجازه بله گفتن ندهد؟!

با توجه به آنکه در ایران گروهی از مدیران و به خصوص مدیران فدراسیون فوتبال با خنده و خونسردی، بزرگ ترین و تلخ ترین اتفاقات که برخی از آنها ذکر شد را رقم می‏زنند و در قبالش اقداماتی از خود بروز نمی‏دهند که نشانه شرمندگی شان باشند، به سرنوشت برخی مدیران ناکام یا بی کفایت و فاسد در دیگر کشورها اشاره می‏شود تا پی برد که چرا در دیگر کشورها مسئولیت پذیری و حسن اجرای امور فضایی متفاوت با ایران خودمان دارد.

در کشورهای غربی عموماً این دست مدیران، استعفاء داده یا برکنار شده و سپس از طریق حقوقی و قضایی، روند برخوردهای بعدی اعمال می‏شود و سپس آبروی طرف برده می‏شود تا دیگر چنین نکند که برای نمونه می‏توان به شهردار استکهلم اشاره کرد که بابت بنزین زدن با هزینه دولتی پس از استعفاء از صحنه سیاسی کنار رفت و همچنین می‏توان از وزیر بهداشت فنلاند نام برد که بابت سه بار تماس خارج از کشور با همسرش به وسیله تلفن دولتی، متهم به فساد مالی شد و پس از کنار گذاشتنش از کابینه، توسط دادگاه محکوم به پرداخت هزینه مکالماتش شد!

در کشورهای شرقی اما روشش یک مقدار دردآورتر است و معممولاً مدیران فاسد و یا ناکام پس از استعفاء یا برکناری و پیش از، از دست رفتن شرفشان، خودکشی می‏کنند. وزیر کشاورزی ژاپن که متهم به فساد مالی شده بود و در بیمارستان خود را حل آویز کزد و نخست وزیر پیشین کره جنوبی که اتهامی مشابه شامل حالش شده بود و پیش از بررسی دقیق، دست به خودکشی زد، از نمونه هایی هستند که هرگز فراموش نمی‏شوند.

دایی هم حرف اشتباهی نزده بود و تنها یادآور شده بود: "مدیران ناکام در ژاپن هاراکیری می‌کنند، در ایران می‌خندند" و در واقع می‏شود گفت او یک پشنهاد شرافتمندانه را به مسئولان فدراسیون فوتبال داده بود و آن استفاده از کاردهای ژاپنی تحت "کاتانا" برای عمل به سنت ایشان که همان هارکیری یا خودکشی با فرو کردن چاقو در چهار بندانگشت بالاتر از ناف است، بود. البته شاید مسئولان فدراسیون فوتبال به واسطه آنکه این سنت اسلام حرام است، غضب کرده اند و قصد دارند در عوض خودکشی استعفاء بدهند! هر دو روش متین است؛ پس لطفاً تا دیر نشده و  هیچ چیزی از فوتبال ایران نمانده، یا روش خودتان را اجرا کنید یا روش پیشنهادی دایی را مورد بهره برداری قرار دهید!

http://ayandenews.com/news/21486/