از کنار کیسه‌ها و جعبه های یورو بسادگی نگذریم
با گذشت یکماه از افشای کمک نقدی دولت ایران به حامدکرزای ورییس دفتر وی توسط نیویورک تایمز درباره این موضوع که یکی از اخبار جنجالی و نادر عرصه دیپلماسی تبدیل شده است اطلاع رسانی مناسب صورت نگرفته است.
به گزارش سرویس سیاسی آینده؛ طرح ادعای پرداخت صدها هزار یورو پول نقد توسط سفیر ایران در هواپیما به رییس دفتر کرزای که بی شباهت با فیلمهای گانگستری و معاملات مخفیانه نبود، در ابتدا باور نکردنی مینمود بخصوص که نیویورک تایمز مدعی شده بود: «این پولها به صندوق ذخیره عمر داودزی و حامد کرزی می‌رود و آنها از این مبالغ برای پرداخت پول به نمایندگان پارلمان، سران قبایل و حتی فرماندهان طالبان و کسب وفاداری آنها استفاده می‌کنند.»
و بدین خاطر بیانیه سفارت ایران که در آن تصریح شده بود: «دفتر مطبوعاتی سفارت جمهوری اسلامی ایران در کابل روز دوشنبه در بیانیه ای گزارش روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز مبنی بر کمک مالی کشورمان به رییس دفتر حامد کرزی رییس جمهوری افغانستان را شایعه واهی و ادعای مضحک رسانه ای دانست.سفارت ایران با رد ادعای کذب، مضحک و اهانت آمیز نیویورک تایمز تاکید می کند، این گونه شایعات بی اساس توسط برخی رسانه های غربی با هدف تشویش افکار عمومی و مخدوش کردن روابط و مناسبات رو به گسترش دو کشور همسایه و دوست صورت می گیرد.»
باور پذیرتر می نمود بویژه آنکه نیویورک تایمز ادعا کرده بود دکتراحمدی نژاد در سفر سال گذشته خود به کابل جعبه های پول نقد را به همراه برده ویک جعبه پول به رییس دفتر کرزای وجعبه دوم را به کاخ ریاست حمهوری هدیه داده است.
اما اعتراف کرزای بسیار تکان وتلخ بود، وی دربرابر خبرنگاران که صحت گزارش نیویرک تایمز را جویا شده بودند با تایید دریافت پول نقد از ایران این کار بصورت مداوم وهربار 500 تا 600 هزار یورو عنوان کرد.
حال چرا پرداخت پول نقد از یوی یک مقام ایرانی به یک مقام افغانی تا این حد شگفت آور و جنجالی است؟
همگان می دانند کشور فقیر وجنگ زده ای مانند افغانستان از بسیاری از کشورهای جهان از جمله آمریکا اروپا، دولتهای عربی وایران کمکهای مداوم مالی دریافت می کند. حجم این کمکها بسیار بیشتر از یک میلیون یورو مورد ادعایی نیورک تایمز است و درمورد آمریکا به میلیاردها دلار ودرمورد ایران به صدها میلیون دلار در چندسال اخیر رسیده است.
این کمکها بصورت رسمی وعلنی انجام شده و تبلیغات زیادی نیز پیرامون آن صورت می گیرد چرا که نشاندهنده بشردوستی دولت کمک کننده و افزایش اعتبار دولت مذکور در مجامع بین المللی است.
هر ساله همایش بزرگی نیز برای جذب کمک کشورهای جهان به بازسازی افغانستان برگزار می گردد اما هیچ یک از این کمکها بصورت دادن پول نقد در کیسه و جعبه انجام نمی شود بلکه با صدور چکهای دولتی مبالغ اهدایی از حساب دولت کمک کننده برداشت و به حساب افغانستان واریز می گردد.
بطور کلی استفاده از پول نقد در دهه های اخیر وبا فراگیر شدن سیستمهای بانکی واعتبارات الکرونیک برای مصون ماندن مبادله مالی از نظارت قانونی صورت می گیرد و به همین خاطر استفاده از پول نقد برای مبالغی حتی در حد چندهزار یورو نیز در سیستمهای مالی با مشکل مواجه می شود وقوانین مربوط به پولشویی مانع آن می گردد.
این قوانین که برای روشن شدن منبع پرداخت ودریافت پول وعلت پرداخت تدوین شده است مانع انتقال پولهای کثیف ومربوط به معاملات موادمخدر وقاچاق انسان تروریسم یا سایر مبادلات مالی غیرقانونی است.
حال در رابطه با دو دولت رسمی که خود منبع قانونگذاری هستند چگونه وچرا از پول نقد آنهم در مقیاس میلیونی وبصورت مداوم استفاده شده است جای سئوال دارد.
اگر همانگونه که آقای کرزای ادعا کرده این کمکها رسمی وثبت شده بوده است، چرا از طریق رسمی از خزانه ایران به خزانه افغانستان واریز نشده است وچرا آقای کرزای شرکتهای امنیتی بیکار شده از افغانستان را عامل این افشاگری می داند در حالیکه دریافت این کمکها حداقل باید باعث افتخار دولت کرزای باشد.
اینکه سفارت ایران که شخص سفیر متهم به انتقال پول با کیسه به هواپیماهای افغانستان شده است ابتدا اصل کمکهای مالی را تکذیب و پس از اعتراف کرزای سخنگوی وزارتخارجه آن را تایید می کند به چه معناست.
عدم رعایت پروتکلهای دیپلماتیک وشئون حاکم بر روابط بین الملل شاید برای کشور جنگ زده وویرانی مانند افغانستان اهمیتی نداشته باشد اما قطعا برای کشوری با اعتبار وسابقه جمهوری اسلامی ایران که یکی از قدرتهای منطقه ای در خاورمیانه است قطعا واجد اهمیت است.
تردیدی نیست که اگر این موضوع وتکذیبها وتاییدهای پس از آن بین کشورهای دیگری غیر از ایران وافغانستان رخ داده بود پس لرزه های بسیار بیشتری از توجیه دوسطری سخنگوی وزارت امورخارجه داشت.
http://ayandenews.com/news/19716/
