وقتی برای کنفرانس‌های علمی هم «کلاه»ها برداشته می‌شود!
یکی از معیارهای مهم برای ارزیابی سطح علمی دانشجویان، تعداد مقالات
آنهاست، به گونه‌ای که در مصاحبه دکتری دانشجویان با تعداد مقالات بیشتر
شانس بالایی برای قبولی دارند.
به گزارش «تابناک» در بیشتر
دانشگاه‌های کشور ۲ نمره از نمرهٔ پایان‌نامه‌های دکترا، متعلق به نوشتن
مقاله است. بالا رفتن بهای ارز شرکت در کنفرانس‌های خارجی بسیار هزینه‌بر
شده و برای بیشتر دانشجویان شرکت در این کنفرانسها میسر نیست. درخواست
دانشجویان برای شرکت در کنفرانس‌های داخلی زیاد شده و همین سبب افزایش
کیفیت مقالات چاپی در ژورنال‌ها و کنفرانس‌های داخلی گشته است؛ اما برخی
نیز با سوءاستفاده از تقاضای بالای دانشجویان، با هزینهٔ هنگفت کنفرانس
مضحک و سطح پایین برگزار کرده‌اند.
علی صادقی، دانشجوی دکترای
رشته هوش مصنوعی دانشگاه تبریز، یکی از دانشجویانی است که در حین جست‌وجو
در اینترنت برای یافتن کنفرانسی برای ارائهٔ مقاله به کنفرانس‌های جالب
برخورد کرده که آشنایی با آنها خالی از لطف نیست؛ اما چرا جالب؟
اگر
سری به این گونه سایت‌ها بزنید، می‌‌بینید برخی کنفرانس‌های زنجیره‌ای
با نام‌های متفاوت در زمینه‌های گوناگون از علوم قرآنی و رفتاری گرفته تا
اقتصاد و ورزش و کامپیو‌تر و لیگ ربات‌ها! برگزار می‌کنند.
http://bs2014.com/fa/
http://www.mitc2014.com/fa/
http://mes2014.com/fa/
http://eme2014.com/fa/
http://www.mitc2014.com/fa/
http://mes2014.com/fa/
http://eme2014.com/fa/
در زیر به نکاتی در مورد این کنفرانس‌های زنجیره‌ای که در کمتر از یک سال ششمین دوره آن برگزار شده است، می‌پردازیم؛
بین‌المللی بودن کنفرانسها: پیشوندی که در همه این کنفرانسها وجود دارد، بین‌المللی بودن آنهاست، ولی اگر به بخش انگلیسی این کنفرانسها سری بزنیم، می‌بینیم که همه لینک‌ها غیر فعال است! به عبارت دیگر، زبان این کنفرانس‌های بین‌المللی، فارسی است و اگر شما فارسی ندانید، نمی‌توانید در آن شرکت کنید.
حامیان علمی همیشگی: اگر در سمت چپ سایت‌های بالا نگاهی بیندازیم، دیده می‌شود که این کنفرانسها که در زمینه‌های مختلف برگزار می‌شوند، یکسری حامیان همیشگی دارد. با تماسی که با تحصیلات تکمیلی و آموزش کل دانشگاه‌های شهید بهشتی و علم و صنعت (از حامیان همیشگی این کنفرانسها) داشتم، آنها از حمایت چنین کنفرانس‌های زنجیره‌ای اظهار بی‌اطلاعی کردند.
شیوهٔ برگزاری کنفرانسها: این کنفرانس‌های زنجیره‌ای مجازی برگزار می‌شود؛ اما اگر به محل برگزرای آنها نگاهی بیندازیم، هر کدام در یک استان (از کیش و تهران گرفته تا قم و خوزستان) برگزار می‌شود! برگزاری کنفرانس کاملاً اینترنتی با هیأت اجرایی یکسان در شهرهای مختلف جای سؤال دارد!
مدرک بین‌المللی حضور در کنفرانس: در آدرس http: //www. mitc۲۰۱۴. com/fa/news. php؟ rid=۲۱ نمونه‌ای از مدارک بین‌المللی این کنفرانس نشان داده شده است. برای تمامی نفراتی که هزینه پرداخت کنند، بدون هیچ شرط دیگری مدرک بین‌المللی حضور در کنفرانس صادر می‌شود. در این مدارک هیچ‌گاه نامی از مجازی بودن این کنفرانسها برده نمی‌شود. جالب است بدانید که تعدادی از مقالات ارائه شفاهی و تعدادی دیگر به صورت پوستر پذیرفته می‌شوند اما سایت برگزار کنندهٔ کنفرانسها هیچ گونه امکاناتی برای ارائه شفاهی و ویدئو کنفرانس وجود ندارد و تنها یک محیط چت گونه وجود دارد که در آنها هیچ بحث علمی نمی‌شود (می‌توانم یوزر و پسوردم را در اختیار شما قرار دهم).
حال این پرسش پیش می‌آید که چه تفاوتی بین مقالات ارائه شفاهی و پوستر وجود دارد؟
کارگاه‌های آموزشی بین‌المللی کنفرانسها: همانند مدرک بین‌المللی، گواهی مبنی بر حضور در کارگاه‌ها برای تمامی نفراتی که هزینه پرداخت کنند صادر می‌شود، بدون اینکه کسی در کارگاه‌ها شرکت کرده باشد. در این گواهی‌ها نیز مجازی بودن این کارگاه‌ها نیامده و حتی در پایین این گواهی‌ها محل برگزاری را تهران ذکر کرده‌اند. اما کارگاه‌های آموزشی چگونه است؟ این کارگاه‌ها تنها چند اسلاید هستند که در سایت قرار داده شده‌اند و حتی عدهٔ زیادی که مدرک بین‌المللی حضور در کارگاه‌ها را دریافت کرده‌اند، همین چند اسلاید را نیز دانلود نکرده‌اند. نکتهٔ جالب‌تر اینکه این اسلاید‌ها دقیقاً کپی پیست اینترنتی است و تمامی اسلاید‌ها از اینترنت دانلود شده‌اند و به عنوان کارگاه در سایت قرار داده شده‌اند.
می‌توان در آینده بیشتر در مورد این کارگاه‌ها (مؤسسه خارجی برگزار کننده)، هزینهٔ هنگفت شرکت (برای هر شرکت کننده حدود دویست هزارتومان دریافت می‌شود و برای شرکت کنندگان تنها یک پک ۴۰۰ گرمی ارسال می‌شود)، چاپ مقاله در ژورنال‌های سطح پایین اروپایی با هزینهٔ میلیونی، در اختیار قرار ندادن مقالات دیگر شرکت‌کنندگان، نداشتن مدرک دکتر برای بسیاری از داوران و هیأت علمی برگزار کننده ارائه شود.
باشد که در آینده از برگزاری اینچنینی کنفرانسها جلوگیری شود و عده‌ای تنها با پرداخت پول، نمرهٔ پایان‌نامه و یا مدرک بین‌المللی حضور در کنفرانس و کارگاه برای مصاحبهٔ دکترا ارائه ندهند.
گفتنی است، «نگاه شما» آمادگی درج نتایج پیگیری نهادهای نظارتی درباره این موضوع و همچنین توضیحات مسئولین سایت‌هایی که نام آنها ذکر شده، دارد.
http://www.tabnak.ir/fa/news/415702/%D9%88%D9%82%D8%AA%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D9%86%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%B3%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B9%D9%84%D9%85%DB%8C-%D9%87%D9%85-%DA%A9%D9%84%D8%A7%D9%87%D9%87%D8%A7-%D8%A8%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA%D9%87-%D9%85%DB%8C%E2%80%8C%D8%B4%D9%88%D8%AF
روانشناسی اطاعت: از مسؤولیت تا مأموریت / چرا گاه وجدان را فراموش می کنیم؟!
عصرایران ؛ محمدرضا شعبانعلی -
مردی که برای آزمایش آمده بود، دستش را در کاسه‌ای کرد که در آن کاغذهای
مختلف به صورت تا شده قرار گرفته بود. قرار بود با چیزی شبیه قرعه کشی،
مشخص شود که او «آزمایشگر» خواهد بود یا «آزمایش شونده». برگه را درآورد و
دید: نقش او «آزمایشگر» بود. 
هیچکس به مرد نگفت که روی تمام کاغذهای داخل آن کاسه، نوشته شده: «آزمایشگر». به همین دلیل، در تمام مدت آزمایش، آن فرد فکر می‌کرد که در اتاق مجاور، مرد دیگری نشسته است که قرعه «آزمایش شونده» به نامش درآمده.
ژنراتور را روشن کردند. هدف از آزمایش، «ارزیابی اثر تنبیه بر روی حافظه و کارکرد آن» بود. به آزمایشگر لیستی از کلمات و معانی آنها داده می‌شد تا آنها را با میکروفونی که داخل اتاقش بود برای «آزمایش شونده اتاق مجاور» بخواند و سپس سوالاتی چهار جوابی را برای او می‌خواند تا ببیند آیا می‌تواند گزینه‌ی درست را انتخاب کند؟
آزمایش شونده، با انتخاب یکی از چهار کلیدی که پیش روی او قرار داده بودند، گزینه مورد نظرش را اعلام می‌کرد. گاهی درست و گاهی نادرست.
هر بار که پاسخ نادرستی داده می‌شد، با فشار یک دکمه، شوک الکتریکی به مردی که در اتاق مجاور بود وارد می‌شد. میزان شوک با توجه به تعداد خطاها افزایش پیدا می‌کرد. طبیعی است که با افزایش شدت ولتاژ، صدای فریاد مردی که در اتاق مجاور بود به گوش می‌رسید.
اگر دوست داشته باشید می‌توانید از طریق لینک‌های زیر، صدای ضبط شده واقعی آزمایش را (که بیش از ۵۰ سال قبل انجام شده) بشنوید:
لینک اول - صدای ضبط شده در آزمایشگاه میلگرام
لینک دوم - آزمایش شونده التماس میکند که اجازه دهند از آنجا بیرون برود
بعضی وقتها، نگرانی و ناراحتی در چهره «آزمایشگر» دیده می‌شد. گاهی می‌پرسید: «واقعاً اینقدر زجر دادن لازم است؟ اصلاً انسانی است؟»
و مردی که با لباس سفید آزمایشگاه، بالای سرش ایستاده بود توضیح می‌داد که: «بله. باید ادامه دهیم. چاره دیگری نداریم».
به آزمایشگر گفته نشد که صداهایی که می‌شنود، صداهای ضبط شده است و واقعاً شوکی در کار نیست. او در مقابل خودش ژنراتوری را می‌دید که هر بار، ولتاژش را بالا می‌برد و با فشار یک دکمه، شوکی را به مرد دیگری که در اتاق مجاور است وارد میکند.
این آزمایش ۴۰ بار و با ۴۰ نفر مختلف انجام شد. از این ۴۰ نفر، هیچکدام وقتی شنیدند که طرف مقابل می‌گوید: من مشکل قلبی پیدا کردم، آزمایش را متوقف نکردند. ۲۵ نفر از آنها، حاضر شدند تا ۴۵۰ ولت شوک به طرف مقابل وارد کنند. این در حالی است که از ۳۴۵ ولت به بالا، صدای جیغ و اعتراض قطع می‌شد و به نظر می‌آمد که آزمایش شونده، یا مرده یا از هوش رفته است!
نکته دردناک این آزمایش، که استنلی میلگرام آن را ترتیب داد این بود که: این مردها، شوک را به یک غریبه وارد نمی‌کردند. آنها در زمان قرعه کشی، طرف مقابل را دیده بودند و کاملاً باور داشتند که یک تصادف، آنها را به «آزمایشگر» تبدیل کرده و ممکن بود خودشان روی صندلی اتاق مجاور نشسته باشند.
آزمایش میلگرام در سالهای بعد به شکلهای مختلف تکرار شد و در هیچ آزمایشی، تعداد کسانی که اعمال این شوکها را متوقف کرده و به آزمایش اعتراض کردند از یک سوم جمعیت بیشتر نشد.
میلگرام، در تفسیر آزمایش خود، به نکته مهمی اشاره میکند: رفتار ما انسانها به دو دسته تقسیم می‌شود. زمانهایی که بر اساس «مسئولیت شخصی» تصمیم می‌گیریم و زمانهایی که بر اساس «ماموریت شغلی» رفتار می‌کنیم.
ما زمانی که بر اساس «مسئولیت شخصی» رفتار می‌کنیم، وجدان خود را دخالت می‌دهیم. از منطق خود استفاده می‌کنیم و به پیامدهای تصمیم و رفتار خود فکر می‌کنیم.
اما زمانی که بر اساس «ماموریت شغلی» رفتار می‌کنیم، نیازی نمی‌بینیم که به منطقی بودن یا اخلاقی بودن کاری که انجام می‌دهیم فکر کنیم. اصطلاح «مامور هستم و معذور»، بیان دیگری از تجربه میلگرام است که در فرهنگ ما هم شنیده می‌شود.
تجربه میلگرام، یک درس تاریخی بزرگ برای همه ماست. دعوت به اندیشیدن منطقی. دعوت به توجه به وجدان و اخلاق. چیزی که در دین ما اسلام نیز، بر آن تاکید شده و همواره مفهوم «مسئولیت» مورد تاکید قرار گرفته است و نه «ماموریت».
شاید اگر هر یک از ما، می‌پذیرفتیم که مسئول همه اعمالی که انجام می‌دهیم هستیم و روزی، باید در برابر آنها پاسخگو باشیم و آن روز، اینکه «من مامور بودم و معذور» از ما پذیرفته نخواهد شد، فسادهای اقتصادی ما کمتر می‌شد. حرفه‌ای گری افزایش می‌یافت. کارمندان سازمانها با مراجعانشان مهربان‌تر بودند. حسابدارها به دستور مدیرانشان، صورتهای مالی نادرست و دروغین تنظیم نمی‌کردند و جامعه، میزان بیشتری از لبخند، مهربانی، صمیمیت و انسانیت را تجربه می‌کرد... .
http://www.asriran.com/fa/news/343884/%D8%B1%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%A7%D8%B7%D8%A7%D8%B9%D8%AA-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D8%B3%D8%A4%D9%88%D9%84%DB%8C%D8%AA-%D8%AA%D8%A7-%D9%85%D8%A3%D9%85%D9%88%D8%B1%DB%8C%D8%AA-%DA%86%D8%B1%D8%A7-%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D9%88%D8%AC%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%B1%D8%A7-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%85%D9%88%D8%B4-%D9%85%DB%8C-%DA%A9%D9%86%DB%8C%D9%85
هیچکس به مرد نگفت که روی تمام کاغذهای داخل آن کاسه، نوشته شده: «آزمایشگر». به همین دلیل، در تمام مدت آزمایش، آن فرد فکر می‌کرد که در اتاق مجاور، مرد دیگری نشسته است که قرعه «آزمایش شونده» به نامش درآمده.
ژنراتور را روشن کردند. هدف از آزمایش، «ارزیابی اثر تنبیه بر روی حافظه و کارکرد آن» بود. به آزمایشگر لیستی از کلمات و معانی آنها داده می‌شد تا آنها را با میکروفونی که داخل اتاقش بود برای «آزمایش شونده اتاق مجاور» بخواند و سپس سوالاتی چهار جوابی را برای او می‌خواند تا ببیند آیا می‌تواند گزینه‌ی درست را انتخاب کند؟
آزمایش شونده، با انتخاب یکی از چهار کلیدی که پیش روی او قرار داده بودند، گزینه مورد نظرش را اعلام می‌کرد. گاهی درست و گاهی نادرست.
هر بار که پاسخ نادرستی داده می‌شد، با فشار یک دکمه، شوک الکتریکی به مردی که در اتاق مجاور بود وارد می‌شد. میزان شوک با توجه به تعداد خطاها افزایش پیدا می‌کرد. طبیعی است که با افزایش شدت ولتاژ، صدای فریاد مردی که در اتاق مجاور بود به گوش می‌رسید.
اگر دوست داشته باشید می‌توانید از طریق لینک‌های زیر، صدای ضبط شده واقعی آزمایش را (که بیش از ۵۰ سال قبل انجام شده) بشنوید:
لینک اول - صدای ضبط شده در آزمایشگاه میلگرام
لینک دوم - آزمایش شونده التماس میکند که اجازه دهند از آنجا بیرون برود
بعضی وقتها، نگرانی و ناراحتی در چهره «آزمایشگر» دیده می‌شد. گاهی می‌پرسید: «واقعاً اینقدر زجر دادن لازم است؟ اصلاً انسانی است؟»
و مردی که با لباس سفید آزمایشگاه، بالای سرش ایستاده بود توضیح می‌داد که: «بله. باید ادامه دهیم. چاره دیگری نداریم».
به آزمایشگر گفته نشد که صداهایی که می‌شنود، صداهای ضبط شده است و واقعاً شوکی در کار نیست. او در مقابل خودش ژنراتوری را می‌دید که هر بار، ولتاژش را بالا می‌برد و با فشار یک دکمه، شوکی را به مرد دیگری که در اتاق مجاور است وارد میکند.
این آزمایش ۴۰ بار و با ۴۰ نفر مختلف انجام شد. از این ۴۰ نفر، هیچکدام وقتی شنیدند که طرف مقابل می‌گوید: من مشکل قلبی پیدا کردم، آزمایش را متوقف نکردند. ۲۵ نفر از آنها، حاضر شدند تا ۴۵۰ ولت شوک به طرف مقابل وارد کنند. این در حالی است که از ۳۴۵ ولت به بالا، صدای جیغ و اعتراض قطع می‌شد و به نظر می‌آمد که آزمایش شونده، یا مرده یا از هوش رفته است!
نکته دردناک این آزمایش، که استنلی میلگرام آن را ترتیب داد این بود که: این مردها، شوک را به یک غریبه وارد نمی‌کردند. آنها در زمان قرعه کشی، طرف مقابل را دیده بودند و کاملاً باور داشتند که یک تصادف، آنها را به «آزمایشگر» تبدیل کرده و ممکن بود خودشان روی صندلی اتاق مجاور نشسته باشند.
آزمایش میلگرام در سالهای بعد به شکلهای مختلف تکرار شد و در هیچ آزمایشی، تعداد کسانی که اعمال این شوکها را متوقف کرده و به آزمایش اعتراض کردند از یک سوم جمعیت بیشتر نشد.
میلگرام، در تفسیر آزمایش خود، به نکته مهمی اشاره میکند: رفتار ما انسانها به دو دسته تقسیم می‌شود. زمانهایی که بر اساس «مسئولیت شخصی» تصمیم می‌گیریم و زمانهایی که بر اساس «ماموریت شغلی» رفتار می‌کنیم.
ما زمانی که بر اساس «مسئولیت شخصی» رفتار می‌کنیم، وجدان خود را دخالت می‌دهیم. از منطق خود استفاده می‌کنیم و به پیامدهای تصمیم و رفتار خود فکر می‌کنیم.
اما زمانی که بر اساس «ماموریت شغلی» رفتار می‌کنیم، نیازی نمی‌بینیم که به منطقی بودن یا اخلاقی بودن کاری که انجام می‌دهیم فکر کنیم. اصطلاح «مامور هستم و معذور»، بیان دیگری از تجربه میلگرام است که در فرهنگ ما هم شنیده می‌شود.
تجربه میلگرام، یک درس تاریخی بزرگ برای همه ماست. دعوت به اندیشیدن منطقی. دعوت به توجه به وجدان و اخلاق. چیزی که در دین ما اسلام نیز، بر آن تاکید شده و همواره مفهوم «مسئولیت» مورد تاکید قرار گرفته است و نه «ماموریت».
شاید اگر هر یک از ما، می‌پذیرفتیم که مسئول همه اعمالی که انجام می‌دهیم هستیم و روزی، باید در برابر آنها پاسخگو باشیم و آن روز، اینکه «من مامور بودم و معذور» از ما پذیرفته نخواهد شد، فسادهای اقتصادی ما کمتر می‌شد. حرفه‌ای گری افزایش می‌یافت. کارمندان سازمانها با مراجعانشان مهربان‌تر بودند. حسابدارها به دستور مدیرانشان، صورتهای مالی نادرست و دروغین تنظیم نمی‌کردند و جامعه، میزان بیشتری از لبخند، مهربانی، صمیمیت و انسانیت را تجربه می‌کرد... .
http://www.asriran.com/fa/news/343884/%D8%B1%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%A7%D8%B7%D8%A7%D8%B9%D8%AA-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D8%B3%D8%A4%D9%88%D9%84%DB%8C%D8%AA-%D8%AA%D8%A7-%D9%85%D8%A3%D9%85%D9%88%D8%B1%DB%8C%D8%AA-%DA%86%D8%B1%D8%A7-%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D9%88%D8%AC%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%B1%D8%A7-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%85%D9%88%D8%B4-%D9%85%DB%8C-%DA%A9%D9%86%DB%8C%D9%85
انقلاب Adobe در بازی‌های آنلاین با PlayPanel
اگر شما نیز از آن دسته کاربرانی هستید که به بازی‌های آنلاین علاقه خاصی
دارید و در شبکه‌های اجتماعی نظیر فیس‌بوک مدتی از وقت خود را به این
بازی‌ها اختصاص می‌دهید، خوشحال باشید. Adobe به تازگی اقدام به طراحی نرم
افزاری کرده که همه بازی‌های آنلاین را برای شما یکجا به ارمغان آورده
است.
به گزارش «تابناک»
PlayPanel که نرم‌افزاری طراحی شده توسط شرکت Adobe است، دو کار را همزمان
برای شما انجام می‌دهد: نخست اینکه اقدام به Bookmark کردن همه بازی‌های
آنلاینی میکند که شما روی مرورگر خود بازی می‌کنید. دوم آنکه خود
مجموعه‌ای از پر طرفدارترین این بازی‌ها را به شما پیشنهاد داده و محیطی
برای اجرای آنها برای شما فراهم میکند.
هرچند
این پلتفرم برای همه کاربران جالب و کاربردی است، به ویژه برای دوستداران
بازی‌های آنلاین مناسب است، زیرا هم بازی‌های منتخب را به نمایش می‌گذارد و
هم در آن واحد، نشان می‌دهد که سایر دوستان شما در حال انجام چه بازی
هستند.
یکی
از جالب‌ترین نکات درباره این نرم‌افزار این است که در پشت صحنه به فعالیت
مشغول است و بدون اینکه نیاز به آن باشد که شما کار خاصی انجام دهید، خود
فعالیت‌های مربوط به بازی شما را رصد میکند. این ابزار به دریافت
اطلاعاتی نظیر بازی که شما انجام می‌دهید، لینک مربوط به بازی، اطلاعات
طراح و تولید کننده بازی، آخرین تاریخی که آن بازی را انجام دادید، تعداد
دفعاتی که آن بازی را انجام دادید و مانند آن می‌پردازد.
همچنین
این ابزار مستقل از مرورگر عمل میکند و شما بر روی هر مرورگری که بازی
کنید، آن بازی خودکار به لیست بازی‌ها در این ابزار افزوده خواهد شد.
البته
این ابزار نیازمند آن است که یا با حساب کاربری Adobe و یا حساب کاربری
Facebook به آن وارد شوید که البته با توجه به هدف بازی و عدم لزوم ورود
این اطلاعات، این فرایند Log In قابل حذف بود. البته به نظر هدف Adobe از
این اقدام بیش از همه نزدیک کردن و یکپارچه سازی این ابزار به شکل یک شبکه
اجتماعی برای بازی‌های آنلاین بوده است.
اما
یکی از جذاب‌ترین ابزارهای این نرم‌افزار، تب Discover Games است که در آن
می‌توانید اقدام به جستجو و یافتن بازی‌های جدید کنید. در اینجا می‌توانید
بازی‌های سرشناس را از تولید کنندگان بزرگ و معتبر بازی‌های آنلاین پیدا
کنید. بخش featured Games منتخبی از بازی‌های انتخاب شده توسط طراحان است،
در حالی که Popular Games توسط رتبه‌بندی آنها از سوی سایر کاربران انتخاب
شده‌اند. شما می‌توانید خود اقدام به اعلام نظر خود در رابطه با بازی‌ها
کنید یا دیدگاه‌های سایر کاربران را در خصوص آنها بخوانید.
همچنین
با ابزار Pinning می‌توانید اقدام به ایجاد فهرستی از بازی‌های منتخب خود
برای به اشتراک گذاشتن با دوستان در شبکه اجتماعی فیس‌بوک کنید. این گونه
به نظر می‌رسد که PlayPanel شبیه به یک فروشگاه بازی‌های آنلاین است؛ با
این تفاوت که همه بازی‌های آن رایگان و قابل بازی در مرورگر است.
آن
گونه که مشخص است، Adobe همزمان با معطوف کردن تمرکز خود بر HTML5 از
هم‌اکنون در صدد پدید آوردن پلتفرم خاص آن برای بازی‌های آنلاین است و باید
دید با این انقلاب در آینده چه تغییرات عمده‌ای در این پلتفرم در نظر
گرفته است.
http://www.tabnak.ir/fa/news/413676/%D8%A7%D9%86%D9%82%D9%84%D8%A7%D8%A8-adobe-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%DB%8C%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A2%D9%86%D9%84%D8%A7%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D8%A7-playpanel