پروژه جدید گوگل برای ایمن‌سازی اینترنت و مبارزه با جاسوسی
این برای نخستین بار نیست که گوگل در راستای ایمن‌سازی خدمات اینترنت، خود دست به راه‌اندازی پروژه‌های خاص و ویژه می‌زند، زیرا پیش از این نیز این شرکت در همین مسیر پروتکل رمزگذاری شده SSL را برای خدمات جستجو، ایمیل و Drive خود به کار گرفته بود؛ اما پروژه جدید این شرکت، همگی در راستای مبارزه با هک و جاسوسی اینترنتی است.به گزارش «تابناک» روز گذشته، شرکت گوگل اعلام کرد پروژه جدیدی در دستور کار خود قرار داده که بر اساس آن اقدام به ایجاد تیمی از متخصصان برای یافتن و گزارش نقایص و خلل و فرج‌های اینترنت و به ویژه در راستای مبارزه با هکر‌های چینی و جاسوسی‌های NSA ایالات متحده، کرده است.
«کریس ایوانس»، مهندس مسائل امنیتی گوگل در نوشته ای که در وبلاگ خود منتشر کرده (اینجا) اشاره نموده که این پروژه با نام Project Zero می‌خواهد گسترده ایرادات و اشکالات امنیتی موجود در ابزارها و نرم افزارها را به تولید کنندگان آنها گزارش کند و آنها را پیش از آنکه هکرها از این نقایص برای نفوذ در اطلاعات کاربران استفاده کنند، برطرف سازند.
ایوانس اشاره کرد: هکرها با روش‌های پیچیده، سعی در دزدی اطلاعات کاربران فعال در حقوق بشر یا اطلاعات تجاری شرکت‌های بزرگ دارند. همچنین معایب فنی و خلل و فرج‌های شناخته شده در نرم‌افزار‌ها و ابزارها را به سایر هکرها و دولت‌های دیگر به ارزش هزاران دلار می‌فروشند.
آن گونه که به نظر می‌رسد، پروژه Zero گوگل بیش از همه در راستای مبارزه با سوء‌استفاده‌های هکر‌های چینی و به ویژه جاسوسی‌های NSA ایالات متحده است که از راه‌های نفوذ در سیستم‌ها و نرم افزارها برای اقدامات مجرمانه و جاسوسی‌های خود بهره می‌برند.
چندی پیش، نیویورک تایمز گزارش داده بود که باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا با ایجاد یک رویه استثنا به NSA این اجازه را داده که در جایی که موضوع امنیت ملی و یا قوه قاهره مطرح باشد، از خلل و فرج‌های امنیتی برای نفوذ و کسب اطلاعات لازم بهره گیرد.
در همین حال، در ماه آوریل، خبرگزاری بلومبرگ در گزارشی اشاره کرده بود که NSA ماه‌ها از حفره امنیتی معروف به Heartbleed ـ که در همان ماه شناسایی و به تدریج خنثی شد ـ با خبر بوده و از آن برای نفوذ به سیستم‌ها و دزدی اطلاعات استفاده می‌کرده است؛ موضوعی که البته مقامات آمریکایی آن را تکذیب کردند.
پیش از این، گوگل جایزه‌ای ۲۰ هزار دلاری برای محققان امنیت سایبری و در راستای شناسایی و گزارش حفره‌های امنیتی موجود در نرم‌افزارهای خود تعیین کرده بود؛ اما ایوانس می‌گوید، پروژه Zero پروژه‌ای به مراتب گسترده‌تر است. در این پروژه محققان و تیم تحقیقاتی همچنین اقدام به شناسایی و گزارش حفره‌های امنیتی در کد سیستم‌های سایر شرکت‌ها نیز می‌کنند.
این پروژه قرار است ده محقق برجسته امنیت سایبری را به شکل تمام وقت به خدمت بگیرد. تا کنون مدیران این پروژه، فهرستی از نام‌های سر‌شناس امنیت سایبری را برای خدمت تهیه کرده‌اند؛ برای نمونه، یکی از افرادی که در این فهرست قرار گرفته، George Hotz است که نخستین هکر نوجوانی است که AT&T و کنسول Play Station ۳ شرکت سونی را هک کرده است.
http://www.tabnak.ir/fa/news/416835/%D9%BE%D8%B1%D9%88%DA%98%D9%87-%D8%AC%D8%AF%DB%8C%D8%AF-%DA%AF%D9%88%DA%AF%D9%84-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D9%85%D9%86%E2%80%8C%D8%B3%D8%A7%D8%B2%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D9%86%D8%AA%D8%B1%D9%86%D8%AA-%D9%88-%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%B2%D9%87-%D8%A8%D8%A7-%D8%AC%D8%A7%D8%B3%D9%88%D8%B3%DB%8C
چگونه یک ارائه خوب را تباه کنیم؟
دیجیاتو - یک
ارائه مفید خصوصیات زیادی دارد. توجه به موضوع و مخاطبین، تمرکز و تسلط
کافی در جمله بندی ها، دقت در توضیح و توجیه ها و تاکید بر نقاط قوت محصول،
خدمات یا مقاله و نقاط ضعف سیستم های موجود، برخی از این خصوصیات موثر
هستند.
اما در کنار این موارد، برخی اشتباهات رایج نیز وجود دارند
که می توانند تاثیر منفی روی ارائه شما بگذارند. اگر می خواهید ارائه ای
مثبت و موثر داشته باشید، با دانستن این موارد نسبت می توانید نسبت به
پیشگیری از اثرات سوء این اشتباهات، بهتر عمل می کنید.
ادامه مطلب را از دست ندهید.
۱- عذرخواهی در ابتدای کار
ممکن
است به هر دلیلی -مانند دیر رسیدن، عدم آماده بودن برخی امکانات در جلسه و
هر دلیل دیگری- فکر کنید پوزش خواستن از حضار کار درستی است. اما در واقع
با این کار روی خود و موفقیت ارائه، تاثیر منفی می‌گذارید. بار منفی
عذرخواهی روی همه تاثیر می گذارد و هر چه که ارائه خوبی هم داشته باشید،
همه به شما به چشم عامل اشتباهات و کمبودها نگاه می کنند. حتی خودتان!
در
صورت لزوم، به جای پوزش خواستن در ابتدای کار، در پایان از مشکلات یا
کمبودها عذرخواهید کنید. در این حالت حس تمرکز و قدرت را در طول ارائه القا
کرده اید و نهایتا تواضع خود را نیز نشان داده اید.
۲- درخواست وقت اضافه
بسیاری
از افراد در ابتدا یا میانه کار ممکن است با این تصور که نتوانند یا
نتوانسته اند ارتباط خوبی با مخاطبان برقرار کنند، درخواست وقت بیشتری جهت
اتمام کار نمایند. اما این تنها یک اشتباه شایع است. چرا که درخواست وقت
اضافه علاوه بر اینکه شما را در معرض پیش قضاوت قرار می دهد، منجر به خسته
شدن بحث و طولانی شدن بی دلیل مدت ارائه شما می شود.
به جای درخواست
وقت اضافه، سعی کنید بر روی اتمام صحبت های خود در زمان تعیین شده تمرکز
کنید. حتی اگر حرفتان تمام نشد در زمان مقرر ارائه را پایان دهید.
۳- گذر سریع از اسلایدها
تصور
کنید در میانه یک ارائه ۱۵ دقیقه ای متوجه شوید تنها ۲۰ اسلاید از ۶۰ مورد
را نمایش داده و وقت کافی برای بقیه ندارید. در این صورت بدترین کار رد
کردن سریع و بدون توضیح اسلایدهای باقیمانده است.
سعی کنید با تمرین
روی ارائه خود، زمان را بین اسلایدها تقسیم کرده و اعتدال را رعایت کنید.
در این صورت تمرکز بیشتری روی تمام اسلایدها دارید و مخاطبان را هم گیج
نخواهید کرد.
۴- عذرخواهی شخصی
بخاطر
مسائل شخصی عذرخواهی نکنید. پوزش خواستن برای عملکرد ضعیفتان به بهانه
مسائلی همچون خستگی، بی خوابی در شب گذشته و عصبانیت اصلا جایز نیست. چنین
پوزش خواستنی برای مخاطبان به این معنی است که شما بخاطر عملکرد بدتان حس
بدی دارید و بابت آن است که عذرخواهی می کنید. ضمن اینکه هیچ کس نمی خواهد
در یک ارائه رسمی، شکوه های شخصی شما را در قالب معذرت خواهی بشنود.
به جای این کار، اعتماد به نفس داشته و صرفه نظر از احساسات، سعی کنید از خودتان اشتیاق و حرارت نشان دهید.
۵- خواندن متن های درون اسلاید ها
خواندن
از روی اسلایدهای به جای اینکه از زبان خود در مورد محتوای آنها حرف
بزنید، این حس را در مخاطبان القا می کند که تمرکز یا تسلط کافی بر روی
موضوع ندارید. همچنین به احتمال بسیار زیاد مخاطبان می توانند متن
اسلایدهای شما را بخوانند، و اگر شما خودتان این مسئولیت را به عهده گیرید،
نه تنها از دید آنها خسته کننده هستید، بلکه ممکن است حس بی احترامی به
مخاطبان را نیز در آنها ایجاد کنید.
به جای خواندن متون اسلایدها، سعی
کنید از آنها به عنوان راهنما برای خود استفاده کنید. به یاد داشته باشید
که آن متون تنها خلاصه ای از بحثی هستند که شما در حال ارائه آن هستید، نه
همه آن.
۶- پشت کردن به مخاطبان
عادت
بد بسیاری از افراد در هنگام ارائه، بازگشت طولانی مدت به سمت پرده و
ملاحظه اسلاید بعدی است. چنین کاری در بسیاری مواقع بی ادبانه و غیرحرفه ای
به چشم می آید.
بهتر است چشم در چشم مخاطب باشید و همواره در طول
ارائه به آنها نگاه کنید. در صورتی که نیاز بود به پرده نگاهی بیاندازید
این کار را بسیار سریع انجام دهید. به طوری که کانون توجه را که مخاطب تان
است، از دست ندهید.
۷- عجله کردن
ممکن
است موارد زیادی داشته باشید که فکر کنید باید در مدت زمان کوتاه ارائه
برای رسیدن به آنها سریع صحبت کنید یا عجله کنید. سریع صحبت کردن در مخاطب
این حس را به وجود می آورد که ارائه شما طولانی است. ضمن اینکه سریع حرف
زدن به جای درک موضوع توسط مخاطبان، منجر به عصبی شدن آنها می شود.
بهتر است به جای تند حرف زدن کار قبل از ارائه یا در حین آن، برخی مباحث را کوتاه یا خلاصه کنید.
۸- بی قراری
اعمالی
مانند ورق زدن صفحات، بازی کردن با انگشتر یا دکمه های لباس، خاراندن سر و
سایر موارد مشابه را انجام ندهید. این موارد و هر عمل دیگری از جانب شما
که حواس مخاطب را پرت کند، نشان از بی قراری و دستپاچگی شما در طی ارائه
هستند. چیزی که تاثیر منفی اش بر روی ارائه و مخاطب شما زیاد خواهد بود.
سعی
کنید ارائه تان را چند بار تمرین کنید. ایستادن و حرکات صحیح دست را تمرین
کنید و بر روی محتوای ارائه تسلط کافی را پیدا کنید. تنها با تمرین است که
تیک های ناخودآگاه شما در حین ارائه از بین می روند.
http://www.asriran.com/fa/news/345688/%DA%86%DA%AF%D9%88%D9%86%D9%87-%DB%8C%DA%A9-%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D8%A6%D9%87-%D8%AE%D9%88%D8%A8-%D8%B1%D8%A7-%D8%AA%D8%A8%D8%A7%D9%87-%DA%A9%D9%86%DB%8C%D9%85
روزنامه ایران: ساعت 20:30 منافع ملی به خطر می‌افتد؟
برنامه خبری 20:30 و نوع انتشار اخبار و گزارش‌هایش همواره با واکنش‌هایی همراه بوده است. این بار روزنامه ایران در گزارشی به انتقاد از جهت‌گیری‌های این برنامه پرداخته است.
در گزارش روزنامه ایران در این باره آمده است: اوایل سال 86 بود که معاونت سیاسی صدا و سیما تصمیم گرفت برنامه خبری با رویکردی متفاوت روی آنتن بفرستد. برنامه‌ای که چارچوب‌های خشک و رسمی اخبار را می‌شکست و فرصت پرداختن به خبرهای سیاسی را می‌داد که اصولاً در بخش‌های خبری دیگر محلی از اعراب نداشت. با این حال واقعیت وجود رسانه‌های رقیبی که از آن سوی مرزها بر گیرنده خانواده‌های ایرانی می‌نشستند و محصولات رسانه‌ای خود را با رنگ و لعابی متفاوت به خورد مخاطب می‌دادند، این تغییر را اجتناب‌ناپذیر می‌کرد.
حالا سیمای ملی ایران به برنامه خبری نیاز داشت که طرحی از اطلاع‌رسانی بی‌طرفانه و دموکراتیک را به نمایش بگذارد و «20:30» با برگزیدن شیوه‌ای متفاوت از ارائه اخبار نرم و به کار بردن زبانی نزدیک به زبان محاوره، تلاشی در این راستا محسوب می‌شد. برنامه خبری که توانست از طریق ابزارهایی چون به‌کارگیری پوشش متفاوت مجریان و شیوه نقش‌آفرینی آنها در بیان خبر، استفاده از گرافیک خبری متفاوت و تیتر‌ها و زیرنویس‌های کنایه‌آمیز و گزارش‌های خبری که دست‌کم در ظاهر عاری از محافظه‌کاری و بی‌طرفانه می‌نمودند، گوی سبقت را از دیگر بخش‌های خبری صدا و سیما برباید و به یکی از برنامه‌های پرمخاطب تلویزیون تبدیل شود.
هرچند متأسفانه این ظرفیت نه تنها در اختیار مصالح کشور قرار نگرفت که به ابزاری برای بروز جهت‌گیری‌های سیاسی تبدیل شد.
امری که تا حدود زیادی از سیاستگذاری‌های کلی سازمان صدا و سیما نشأت می‌گیرد. سیاستگذاری‌هایی که در بعضی برنامه‌های اتفاقاً پرمخاطب حتی در تعارض با سیاست‌های کلی قرار می‌گیرد که از سوی مقامات عالی نظام در موقعیت‌های مختلف تبیین می‌شوند. اتفاقی که وجه بارز آن بویژه در برنامه‌های خبری به عنوان یکی از تأثیرگذارترین درگاه‌های ارتباطی میان حاکمیت و مردم بروز پیدا می‌کند و گاه منجر به بازتاب نامتناسب برنامه‌ها و دستاوردهای نهادهای حاکمیتی نظام می‌شود.
این موضوع خاصه در مورد دولت و مجلس به عنوان دو قوه‌ای که وجه سیاسی غلبه بیشتری بر آنها دارد، نمود بیشتری دارد. چنین است که اینکه کدام جریان سیاسی بر دولت حاکمیت یافته یا نماینده مجلس به کدام سمت و سوی سیاسی تمایل دارد بر بازتاب اخبار و حضور رسانه‌ای آنها تأثیر می‌گذارد و البته سبب طرح انتقادات متعدد علیه رسانه‌ای می‌شود که جایگاه ملی‌اش ایجاب می‌کند از جانبداری‌های سیاسی اجتناب کند و در مقابل آینه اراده نظام و تصمیم مردم باشد.
امری که مثال نقض آن به قضاوت کارشناسان و نیز سیاست ورزان حاضر در قوای مختلف در برنامه خبری پر مخاطبی چون بخش خبری 20:30 بروز یافته است. این برنامه یک روز سبب گلایه مراجع تقلید را فراهم می‌آورد و روزی دیگر موجب اعتراض نمایندگان مجلس می‌شود. اتفاقی که شاید در وهله نخست بگویند بخش جدایی‌ناپذیر برنامه‌ای با سویه خبری و انتقادی است، اما نگاه به آنچه دلیل این اعتراض‌ها شده است، جایی برای این دفاع باقی نمی‌گذارد. چنان که بطور مثال بهار سال 88 خبرسازی درباره موضع‌گیری بعضی مراجع تقلید نسبت به یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری موجب تکذیب خبر و اعتراض از سوی مراجع شد و در مورد اخیر که شنبه هفته گذشته روی داد، تعدادی از نمایندگان مجلس در تذکری به عزت‌الله ضرغامی، رئیس سازمان صدا و سیما خواستار برخورد با دست‌اندرکاران اخبار 20:30 به دلیل آنچه لحن وهن‌آلود آنها برخلاف شأن و اقتدار مجلس می‌خواندند، شدند.
در کنار مثال‌های متعددی که می‌توان در این باره مرور کرد، رابطه این برنامه خبری با نهادی به نام دولت در این سال‌ها فراز و فرودهای متعددی داشته است. این رابطه که در دولت گذشته اغلب جنبه حمایت و گاه سویه انتقاد داشته است، با روی کار آمدن دولت حسن روحانی و رأی گرفتن گفتمان اعتدال از مردم در سراشیبی قرار گرفت.
چنان که تا پیش از تذکرات مقامات عالی نظام نسبت به لزوم حمایت از تیم مذاکره کننده هسته‌ای، این مذاکرات و تیم مذاکره کننده هسته‌ای ایران بود که در سیبل گزارش‌های جهت دار 20:30 قرار داشت و ماجرا تا آنجا پیش رفت که این بخش خبری روی لبخندهای دیپلماتیک ظریف زوم کند و کم و زیاد شدن پدیداری این لبخند را با وام گرفتن از عنوان مردم پای تحرکات و مخالف‌خوانی‌های دلواپسان بگذارد و بگوید: «ظریف این بار بیشتر مراقب لبخندهایش خواهد بود و لابد حرفهای مردم را به حافظه دائمش سپرده.»
پس از تذکر مقامات عالی کشور در قبال این ناسازگاری رسانه‌ای، اما نوبت برنامه‌های اقتصادی و فرهنگی دولت بود که با کم‌توجهی و حتی اطلاع‌رسانی واژگونه 20:30 مواجه شوند. رویه‌ای که در کلیت عملکرد صدا و سیما نمود داشته و بر مبنای نادیده گرفتن نتایج عملکرد دولت در بهبود شاخص‌های اقتصادی بنا شده است. اینچنین است که اخبار 20:30 نیز بویژه در بخش «صرفاً جهت اطلاع» که پنجشنبه‌ها در اخبار 20:30 شبکه دو و اخبار ساعت 22 شبکه سه پخش می‌شود، با طرح تیترهایی همچون «بی‌توجهی دولت به مسکن مهر»، «نوسانات قیمت خودرو»، «کشف تناقض در سخنان جهانگیری و نوبخت در مورد آزادسازی قیمت‌ها» و موضوعاتی از این دست، این رویه کلی را پیگیری کرده است.
پاسخ کارشناسی به کشف یک تناقض
چند هفته‌ای است که اخبار 20:30 در بخش «صرفاً جهت اطلاع» خود از کشف یک تناقض بزرگ در اظهارات مقامات مسئول دولت خبر می‌دهد. این برنامه با کنار هم گذاشتن اظهارات «اسحاق جهانگیری»، معاون اول دولت و «محمدرضا نعمت‌زاده»، وزیر صنعت، معدن و تجارت مبنی بر این که «تثبیت قیمت‌ها» در فهرست سیاست‌های دولت نیست، در کنار اظهارات «محمدباقر نوبخت»، سخنگوی دولت که در جمع خبرنگاران می‌گوید دولت اجازه افزایش قیمت‌ها را نخواهد داد، این گونه ادعا می کند که دولت در سیاست‌های اقتصادی‌اش دچار تناقض است.
قضاوت درباره خبررسانی اقتصادی 20:30 و نیز درستی یا نادرستی این تناقض کشف شده را به یک کارشناس اقتصادی سپردیم. «سعید لیلاز» می‌گوید که به دلیل بی اعتمادی مردم به این دست از برنامه‌ها، چنین برنامه‌هایی، تأثیری در قضاوت مردم نسبت به دولت نخواهد گذاشت.
وی گفت: دولت آقای روحانی از یک طرف یک سمت‌گیری استراتژیک و یک سیاست راهبردی در حوزه اقتصاد دارد و از طرف دیگر با وضعیتی به نام وضعیت موجود اقتصاد مواجه است که سعی می‌کند آن را کنترل و هدایت کند. بنابر این فرق میان «اعتقاد نداشتن به تثبیت قیمت‌ها» و در مقابل «جلوگیری از افزایش قیمت‌ها»، فرق میان استراتژی و تاکتیک است و آنچه به عنوان تناقض مطرح می‌شود، اشتباهی است که منتقدان انجام می‌دهند.»
وی افزود: «دولت در حال حاضر به دلیل وخامت شدید اوضاع در حوزه‌های مختلف اقتصاد، بخصوص در بخش تورم ناگزیر است که در اقتصاد دخالت کند. این دخالت، دخالتی است که نه ما آن را می‌پسندیم و نه برای دولت خوشایند است. این فرق می‌کند با دولتی که از دخالت خوشش می‌آید و آن را به صورت یک استراتژی قانونی به کار می‌برد. بنابر این سمت‌گیری استراتژیک دولت به سمت کاهش تصدیگری دولت است اما دولت آقای روحانی تنها جایی در تنظیم بازار دخالت خواهد کرد که «شکست بازار» رخ دهد. بنابراین با توجه به شرایط اقتصادی، ممکن نیست که تاکتیک‌ها مطابق استراتژی‌ها پیش بروند. بلکه سعی می‌شود کشور گام به گام به سمت جهت‌گیری‌های استراتژیک تعیین شده هدایت شود و از شکست ساختارهای اجتماعی به دلیل سقوط آزاد قدرت خرید مردم جلوگیری کند. بنابر این ممکن است این اقدام تناقض به چشم بیاید، در حالی که به هیچ وجه تناقض نیست. هر چند با بی میلی انجام می‌شود و به معنای تمایل دولت بر تصدیگری نیست.»
فرم مبتکرانه در خدمت یقه‌گیری سیاسی
فرم و محتوای متفاوت بخش خبری 20:30 و لحن و شیوه بیان اخبار در این برنامه نیز موضوعی بود که «احمد پورنجاتی» از مدیران سال‌های دور صدا و سیما به آن پرداخت. پورنجاتی در نقد این برنامه با تأکید بر این که رغبت چندانی به پیگیری مرتب آن ندارد اما بر اساس دفعات متعددی که آن را مشاهده کرده است و اظهارنظر دیگر کارشناسان آن را قضاوت می‌کند، گفت: «این برنامه از نظر نوعی نوآوری در یک بسته خبری تلویزیونی قابل توجه است. زیرا خبر را از شکل و شمایل کلیشه‌ای و رسمی‌اش بیرون می‌آورد و به گونه‌ای متفاوت ارائه می دهد. بنابر این ابتکار در فرم ارائه محتوا اهمیت دارد.»
وی در ادامه افزود: «به شهادت و داوری بسیاری از کسانی که به موضوع خبر و نوع پردازش خبرهای جاری جامعه در عرصه‌های مختلف می‌پردازند، متأسفانه این بخش خبری هر روز بیش از گذشته از فعالیت حرفهای اطلاع رسانی به سوی نوعی کارکرد عملیات روانی تغییر ماهیت می‌دهد.»
پورنجاتی با اشاره به تجربه و مطالعه‌اش در حوزه رسانه ادامه داد: «با توجه به مطالعاتی که در زمینه فعالیت‌های شبه خبررسانی و در واقع متناسب با فعالیت‌های سرویس‌های اطلاعاتی برای شکل‌دهی به افکار عمومی و مدیریت غیرشفاف افکار عمومی داشته‌ام، احساس می‌کنم که این برنامه بیشتر چنین کارکردی دارد. این است که بخش خبری 20:30 را می‌توان تریبونی برای عملیات روانی تعریف کرد تا بسته خبری یک رسانه.»
وی درباره مشخصه‌های مؤید این استنتاج گفت: «این برنامه بیش از اطلاع‌رسانی، آمیزه‌ای است از خبر و تحلیل در قالب خبر. از آن مهم‌تر این که بیان بخشی از واقعیت و ناگفته گذاشتن بخش دیگر و ترکیب بخش انتخابی با تحلیل سبب شده است که آنچه در خبرهای 20:30 شنیده می‌شود، نشان دهنده آن باشد که این اخبار از پیش زمینه یک اراده سیاسی برداشت شده است. البته این اشکال فراتر از اشکالی است که بر کلیت عملکرد صدا و سیما وارد می‌شود و آن جانبداری سیاسی و سلیقه‌ای و جناحی بودن است. به همین دلیل این برنامه به شگردهایی متوسل می‌شود که در عملیات‌های جنگ روانی کاربرد دارد. ترکیب واقعیت و تحلیل و نیز استفاده ابزاری و برخورد گزینشی با چهره‌ها و شخصیت‌ها چه در قالب برجسته‌نمایی و چه در قالب تخریب از زمره این سیاست‌ها است.»
پورنجاتی در ادامه درباره آثار و پیامدهای مخرب فرهنگی این شیوه خبررسانی در مخاطبان گفت: «صرفنظر از بی‌اعتمادی که نسبت به کلیت رسانه ایجاد می‌شود، نوعی جفا در عرصه اخلاق و نزاکت سیاسی نیز به مخاطب منتقل می‌شود. چنان که نوع بیان محتوای خبری هم در این بخش خبری به سمت ادبیات رسانه‌های زرد، عامیانه و دم دستی تمایل پیدا می‌کند و رعایت شأن و منزلت شخصیت‌های حقیقی و حقوقی مورد توجه قرار نمی‌گیرد. بنابراین به باور بخش خبری 20:30 بیش از آن که دارای آثار و پیامدهای سیاسی باشد، برای افکار عمومی و جامعه نوعی بی‌مروتی رسانه‌ای را به عنوان یک پدیده ضد فرهنگی خطرناک ترویج می‌کند. علاوه بر این که اغلب کسانی که آن را قضاوت می‌کنند، 20:30 را نه یک بخش خبری که تریبونی برای نوعی یقه‌گیری سیاسی می‌دانند که متأسفانه تاکنون برخورد اصلاح‌گرانه و نظارتی نیز با آن نشده است.»
مانع افزایش سرمایه های اجتماعی
کمال‌الدین پیرمؤذن، از نمایندگان مجلس نیز درباره رویکرد برنامه خبری 20:30 با تأکید بر این که نقد و انتقاد پیش نیاز توسعه و سازندگی است، به ایران گفت: «اما متأسفانه این برنامه که قرار است سویه‌ای انتقادی داشته باشد اغلب دولت و صاحبان فکر متعلق به یک جناح را مورد سؤال و استهزا قرار می‌دهد، رویکردی که موجب خدشه‌دار شدن وحدت ملی و انسجام داخلی می‌شود و مانع از افزایش سرمایه‌های اجتماعی است، امری که مانع از حل مشکلات خواهد شد.»
پیرمؤذن با اشاره به عملکرد 20:30 در مقاطع مختلف گفت: «این برنامه در بسیاری از موارد برخلاف منافع ملی عمل می‌کند. چنان‌که در بحبوحه نام‌نویسی برای دریافت یارانه نقدی، این برنامه بر درآمدهای میلیونی فوتبالیست‌ها زوم کرده بود که مصداق مثل یک بام و دو هوا بود.»
وی افزود: «با وجود این که باید طرح انتقادات در این برنامه را به فال نیک گرفت اما جهت آن با منافع ملی زاویه دارد و تنها می‌توان امیدوار بود که این برنامه توسط رئیس سازمان صدا و سیما و رئیس شورای سیاستگذاری آن ارزیابی و رصد شده و مورد تجدیدنظر قرار گیرد تا با جلوگیری از تبدیل کردن کاه به کوه اولویت‌های نظام و مشکلات کشور مورد توجه قرار گیرد.
http://www.asriran.com/fa/news/345642/%D8%B1%D9%88%D8%B2%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%B3%D8%A7%D8%B9%D8%AA-2030-%D9%85%D9%86%D8%A7%D9%81%D8%B9-%D9%85%D9%84%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%AE%D8%B7%D8%B1-%D9%85%DB%8C%E2%80%8C%D8%A7%D9%81%D8%AA%D8%AF