آب روی ماه از کجا آمده است؟
خبر آنلاین: شاید کشف مقادیر قابل ملاحظه آب در ماه یکی از خاطره‌انگیز‌ترین رخدادهای علمی در سال جاری باشد؛ اما منشاء این آب از کجاست؟ اعماق این سیاره، فعل و انفعالات شیمیایی، برخورد اجرام آسمانی با ماه یا آب موجود روی زمین؟
چیزی تا پایان سال 2009 / دی‌ماه 1388 باقی نمانده و بی‌شک این سال برای بسیاری از مردم، یادآور کشف حجم قابل ملاحظه‌ای از آب در کره ماه خواهد بود.
پل اسپادیس، از مؤسسه نجومی و قمری ال.پی.آی وابسته به ناسا در این‌باره می‌گوید: « ماه‌ها شاهد مأموریت‌های متعددی بودیم که تنها برای کشف آب در کره ماه و پاسخ به این پرسش قدیمی انجام شدند».
به گزارش نشنال‌ژئوگرافیک، طی چند ماه گذشته، مدارگرد اکتشافی ماه متعلق به ناسا (سازمان هوا-فضای ایالات متحده) و فضاپیمای هندی چاندرایان1، اثرات شیمیایی بسیار ناچیزی از آب را در کره ماه شناسایی کردند؛ اما دو هفته پیش، ناسا با انتشار نتایج حاصل از برخورد موشکی 2 تنی و بخشی از مدارگرد مشاهده و تشخیص دهانه‌های آتشفشانی ماه، ال‌کراس با تنها قمر زمین که یک ماه پیش اتفاق افتاد، قطعی‌ترین شواهد دال بر وجود مقادیر قابل ملاحظه‌ای آب در ماه را بدست آورد.
اما منشاء آب موجود در ماه چیست؟
پیتر شولتز، از متخصصان ال‌کراس در دانشگاه براون، رودآیلند می‌گوید: «آیا این آب، بازمانده رخدادی بزرگ در سال‌های اخیر است، یا نه! چیزی است که میلیاردها سال از وجودش در این قمر می‌گذرد؟ ما هنوز پاسخ این پرسش را نمی‌دانیم».
در حال حاضر سه نظریه علمی بنیادی در مورد منشاء آب در کره ماه وجود دارد، به علاوه یک فرضیه متهورانه چهارم که هنوز از دیدگاه تئوری رد نشده است.
نظریه اول : فعالیت‌های آتشفشانی، آب موجود در اعماق ماه را به سطح کشانده‌اند.
آب از همان ابتدا در ماه وجود داشته است! یکی از تئوری‌ها عنوان می‌کند که وجود آب در کره ماه هم مانند زمین، جزیی از خلقت این کره بوده است.
اسپادیس با تشریح این تئوری می‌گوید: «مطابق این ایده، آب در قسمت‌های داخلی این کره جمع شده بوده و در گذشته‌های دور، زمانی که مرکز این کره سرد، هنوز گرم و آتشین بوده، فوران‌های آتشفشانی یا خروج گازها از دهانه آتشفشان به آهستگی آن‌را به سطح ماه کشانده و این آب از آن زمان بر سطح منجمد شده است».
نظریه دوم: آب موجود در سطح ماه، یک محصول خانگی است.
برخی محققان احتمال می‌دهند این آب، محصول مشترک فعل و انفعالات شیمیایی در سطح کره ماه و وزش بادهای خورشیدی باشد.
خورشید جریانی مداوم از ذرات را به اطراف ساطع می‌کند که باد خورشیدی نامیده می‌شود. این تئوری احتمال برخورد یون‌های مثبت هیدروژن یا پروتون‌های موجود در این بادها را با سطح ماه مطرح می‌کند که می‌تواند به فعل و انفعال این ذرات با یون‌های منفی اکسیژن موجود در مواد معدنی غنی از اکسیژن موجود در سطح کره ماه منجر شود.
این نظریه می‌تواند در مورد اقیانوسی از یخ که در اروپا، یکی از چهار قمر بزرگ مشتری وجود دارد نیز صادق باشد، به این معنی که ذرات باردار منتشرشده از این سیاره آن‌قدر با اکسیژن موجود در قمر اروپا ترکیب شده باشند که بتوانند اقیانوسی از یخ را در سطح این قمر ایجاد کنند.
شولتز می‌گوید: «تولید آب به این روش فرایند آهسته‌ای است. اما اگر روزانه تنها یک مولکول آب هم به این روش تولید شود، پس از میلیاردها سال، با رقم قابل توجهی مواجه خواهیم بود».
نظریه سوم: دنباله‌دارها و سیارک‌ها، آب را به ماه آورده‌اند.
بعضی از محققان معتقدند آب موجود در کره ماه، سوغات دنباله‌دارها و خرده‌سیارات یا سیارک‌هایی است که در ترکیبشان آب وجود داشته و قرن‌ها پیش با سطح این سیاره برخورد کرده‌اند. بیشتر ذرات آب حاصل از چنین برخوردی باید در فضای کیهان پراکنده شده باشند، اما تعداد اندکی هم می‌توانند توسط نیروی گرانش ماه گرفتار شده باشند.
اسپادیس می‌گوید: «مطابق این نظریه، برخورد دنباله‌دارها یا خرده‌سیارات آب‌دار به ماه می‌تواند توده‌ای از بخار آب را ایجاد کند که با فاصله کمی از سطح این سیاره در گردش است. قسمتی از این بخار آب در نهایت به مناطق قطبی ماه مهاجرت خواهد کرد، جایی که درون تله‌های سرد گرفتار می‌شود، مناطقی که در تمام طول سال منجمد هستند و هرگز در معرض نور خورشید قرار نخواهند گرفت».
دمای یک تله سرد، پایین‌تر از آن است که به یخ، اجازه تصعید -تبدیل مستقیم به بخار آب- را بدهد، در نتیجه نمی‌توان انتظار داشت آب به شکل مایع در کره ماه وجود داشته باشد. از لحاظ تئوری هم آب می‌تواند از آغاز پیدایش در این کره به حالت منجمد باقی مانده باشد.
نظریه چهارم: آب روی ماه از زمین منشاء گرفته است.
شولتز می‌گوید: «دو راه برای تحقق این فرضیه وجود دارد، آن‌هم در میلیاردها سال پیش که فاصله میان زمین و ماه احتمالا بسیار‌کمتر از فاصله فعلی بوده است».
برای شروع، زمانی در طول دوره‌های ماقبل تاریخ که میدان مغناطیسی زمین وجود نداشته یا بسیار‌ضعیف بوده، باد خورشیدی می‌توانسته ذرات بخار آب را از اتمسفر زمین جدا کند و آنها را به کره ماه ببرد. شاید هم دنباله‌دار یا سیارک عظیمی، آن‌چنان مهیب با زمین برخورد کرده که باعث پراکنده شدن ذرات آب منطقه تصادم در فضای اطراف زمین شده و ماه حین عبور از میان این ابر، بخشی از رطوبت را جذب کرده است.
شولتز می‌گوید: «هردوی این دو سناریوها از لحاظ تئوری امکان‌پذیرند، مگر نه این‌که تا چند ماه پیش به وجود آب در ماه شک داشتیم. ما در جهانی از ناشناخته‌ها زندگی می‌کنیم».
بدترین لحظه ها برای قلب شما
سلامت نیوز: روزها، هفته ها و فعالیت های خاصی برای قلب شما می تواند سخت و مضر باشد. یکی از پرسش های طنز گونه متخصصان قلب از بیماران حاضر در مطبشان به هنگام معاینه این است که ترافیک بیرون چه طور بود؟!
ولی این تنها یک سوال طنز گونه نیست باید بدانید که گیر کردن در ترافیک باعث افزایش فشار خون می شود و احتمال حملات قلبی را سه برابر می کند. یکی دیگر از شرایط جالب که می تواند احتمال حملات قلبی را زیاد کند که در ادامه توضیح می دهیم.
صبح اول وقت
احتمال حملات قلبی در ابتدای صبح 40% بیشتر از زمان های دیگر است. زیرا به محض بیدار شدن انسان از خواب بدن شروع به ترشح آدرنالین و سایر هورمون های استرس می کند که باعث افزایش فشار خون و نیاز به اکسیژن می شود. بعلاوه خون به خاطر کاهش اکسیژن غلیظ شده و پمپاژ آن سخت تر خواهد بود و تمام این ها برای قلب مضر است. برای پیشگیری از این مشکل بهتر است زمانی را برای بیدار شدن از خواب به آرامی در نظر بگیرید . اگر عادت به ورزش صبحگاهی دارید قبل از آن حتما خود را با حرکات نرمشی آماده و گرم کنید تا استرس یکباره به قلب وارد نشود. و اگر در حال مصرف داروهای رقیق کننده خون هستید مثل بتا بلوکرها قبل از رفتن به بستر آن را مصرف کنید .
صبح روز یک شنبه یا شنبه
20% از حملات قلبی در صبح این روز به خصوص اتفاق می افتد. البته این زمان به خصوص برای ما ایرانیان شنبه خواهد بود که بعد از استراحت و تفریح جمعه قرار است به کارهفتگی بر گردیم و همین مسئله می تواند استرس زا و شاید ناراحت کننده باشد. بهتر است در روز جمعه تماما استراحت کنید و سعی کنید شب هنگام به موقع به بستر روید به خصوص اگر قرار است صبح شنبه یا یک شنبه زود از خواب برخیزید. در غیر این صورت فشار خون بالا می رود زیرا بدن به خاطر کم خوابی خسته است و ریتم آن نابسامان می باشد. شاید بهتر است بگوییم ساعت خواب و بیداری در تمام اوقات باید برنامه ریزی شده و منظم باشد.
بعد از وعده های غذایی پر چرب و سرشار از کربوهیدرات
مطالعات نشان می دهد که این نوع مواد غذایی باعث انقباض رگ های خونی می شود و احتمال لخته شدن خون را افزایش می دهد. بنابر این بهتر است در مصرف این نوع غذاها و مقدار مصرف آن دقت کنید. تا آنجا که امکان دارد غذاهای پرتئینی را جایگزین کنید. مصرف روزانه آسپرین نیز می تواند مانع از سخت شدن خون شود.
در طول حرکات شکمی
حرکات شکمی و گوارشی باعث افزایش فشار به قفسه سینه می شود و بازگشت خون به قلب را کاهش می دهد. برای پیشگیری از این وضعیت بهتر است در رژیم غذایی خود فیبر بیشتری بگنجانید، و از تقلا کردن در این وضعیت اجتناب کنید و آب کافی مصرف کنید.
در هنگام ورزش های سخت به خصوص اگر آمادگی نداشته باشید.
در چنین وضعیت هایی قلب به دلیل عدم همراهی با چنین تلاش و تقلا و افزایش هورمون های استرس اصولا قربانی می شود. در چنین موقعیتی ضربان قلب و فشار خون بالا می رود. برای پیشگیری از این وضعیت بهتر است هر روز به طور مرتب ورزش کنید ولی بهتر است افزایش تمرینات خود را به تدریج صورت دهید.
پشت میز تریبون
قرار گرفتن در پشت میز تریبون نیز درست مثل انجام تمرینات ناهماهنگ بدنی است. فشار خون را بالا می برد، ضربان قلب زیاد شده و سطح آدرنالین بالا می رود. کنترل اعصاب در این لحظه ها سخت به نظر می رسد ولی در هر حال باید صورت گیرد و یا قبل از سخنرانی از داروهای بتابلوکر استفاده شود.
معمای درآمد ارزی سه برابری دولت و افزایش بدهی خارجی کشور!
ده‌ها میلیارد دلار مازاد دولت چه شده است؟
دولت نهم طی 4 سال بیش از 14 هزار میلیارد تومان، بهره به بانک‌های غربی بابت بدهی‌های کشور پرداخت کرده است، در حالی‌که اگر با استفاده از درآمد هنگفت ارزی کشور این بدهی‌ها تسویه می شد و بدهی جدیدی ایجاد نمی‌گردید، این مبلغ می‌توانست صرف رفاه مردم ایران شود
در حالی‌که دولت نهم در مقایسه با دلت هشتم از درآمد سه برابر ارزی برخوردار بوده است، بدهی‌های خارجی این دولت ظرف 4 سال گذشته، نه تنها تسویه نشده، بلکه افزایش هم یافته است.
به گزارش خبرنگار «آینده»، مطابق با گزارش رسمی بانک مرکزی درآمد ارزی در دولت قبل (دوره دوم خاتمی) تنها 112 میلیارد دلار بوده است.
اما با وجود آن‌که درآمد ارزی دولت نهم نسبت به دولت قبل بیش از 3 برابر افزایش یافته است، میزان بدهی‌های کشور که در ابتدای دولت نهم 40 میلیارد دلار بوده نه تنها در این دولت تسویه نشده است بلکه از 40 میلیارد دلار به 44 میلیارد دلار افزایش یافته است.
عدم تسویه بدهی‌های کشور و افزایش ده درصدی آن در 4 سال گذشته، در حالی صورت گرفته است که بهره پرداختی به بانک‌های خارجی که «ربا» محسوب می‌شود، بین 6 تا 16 درصد می‌باشد، در حالی که سود پرداختی به سپرده‌های ارزی ایران در بانک‌های خارجی بین 1 تا 3 درصد می‌باشد.
به عبارتی دیگر اگر بهره متوسط بدهی‌های خارجی را تنها 8 درصد در نظر بگیریم، دولت نهم طی 4 سال بیش از 14 میلیارد دلار معادل 14 هزار میلیارد تومان، بهره به بانک‌های غربی بابت بدهی‌های کشور پرداخت کرده است، در حالی‌که اگر با استفاده از درآمد هنگفت ارزی کشور این بدهی‌ها تسویه می شد و بدهی جدیدی ایجاد نمی‌گردید، این مبلغ می‌توانست صرف رفاه مردم ایران شود.
.jpg)
.jpg){kind=small}
اگر دولت نهم تنها یک‌هشتم درآمد ارزی کشور را به تسویه بدهی خارجی اختصاص می‌داد، امروز در شرایط کاهش قیمت نفت و مشکلات ارزی و جهانی، مجبور به پرداخت بهره‌های سرسام آور به بانک‌های غربی نمی‌شد.