پنج وب سایت رایگان برای سرعت بخشیدن به مهارت تایپ

این روزها که دیگر تقریبا رایانه ها جای قلم و کاغذ را گرفته اند، مهارت تایپ و سرعت در آن یکی از لازمه های کاری بسیاری از کاربران است و حتی تایپ کلمات بیشتر در یک دقیقه به معنی پول بیشتر برای برخی از کاربران است. در این جا اس که سرعت بخشیدن به مهارت تایپ یکی از مهمترین ملزومات کار با رایانه محسوب میشود.

به گزارش «تابناک» مهارت تایپ یکی از مهارتهای پایه رایانه است و در حالی که همه کاربران به نوعی توانایی تایپ کردن با رایانه را به خوبی میدانند، اما سرعت تایپ یکی از مهمترین فاکتورها برای کاربران رایانه است.

در حالی که برخی از آموزشگاه های علوم رایانه ای، آموزش این مهارت را به عنوان یک مهارت پایه در سر فصلهای خود دارند و همچنین نرم افزارهای آموزشی برای این منظور در بازار وجود دارد، اما وب سایتهایی نیز هستند که به شکل رایگان و روشهای ابتکاری و خلاقانه سعی در بهبود سرعت تایپ کاربران دارند. در اینجا شما را با چند نمونه از این وب سایتها آشنا میسازیم.

TypingWeb

این وب سایت یکی از با سابقه ترین نمونه ها و شناخته شده ترین آنها در حوزه آموزش تایپ است. در اینجا میتوانید بعد از ساختن یک حساب کاربری جدید، هر کدام از سطوح آموزشی را از مبتدی تا پیشرفته انتخاب کنید و یا سرفصلهای ویژه را امتحان کنید.

در این وب سایت هر کدام از ردیف کلیدها بر روی صفحه کلید درس و سرفصل مربوط به خود را دارد. نکته جالب در خصوص این وب سایت این است که در حین آموزش تشخیص میدهد که شما در کدام قسمت از صفحه کلید دچار مشکل تایپ هستید و بر همان اساس دروسی مخصوص به این قسمتها برای شما تدوین میکند.

این وب سایت تمرینات متفاوتی را برای سطوح مختلف تدوین میکند. در ابتدا با کلمات و ترکیبات ساده شروع میکند تا چگونگی حرکت انگشتان بر روی صفحه کلید و جایگاه کلیدها برای کاربر مشخص شود و در سطوح پیشرفته تر جملات بلند و پاراگرافهای طولانی را در اختیار کاربران میگذارد.

لینک ورود به وب سایت

TypeDown

این وب سایت در اساس در قالب یک بازی طراحی شده است که کاربر باید در آن اقدام به تایپ کلمات و ترکیباتی کند که در حال حرکت هستند. کلمات و ترکیبات از پایین به بالا حرکت میکنند و قبل از انکه ستون کلمات به بالای صفحه برسد، کاربر باید با تایپ هر کلمه آن را حذف کند.

هرچند این وب سایت با وب سایت قبلی یعنی TypingWeb از لحاظ ساخت آموزشی متفاوت و کمتر حرفه ای است، اما در واقع با ساختار بازی مانند خود، تاثیر به سزای در سرعت بخشیدن به تایپ در حالت ناخودآگاه دارد

لینک ورود به وب سایت

Typeracer

این وب سایت نیز مانند TypeDown در قالب یک بازی سعی در آموزش و بهبود سرعت تایپ دارد. اما در اینجا یک رقابت نیز در میان است. در اینجا شما با تایپ خود پشت فرمان خودرویی هستید که هرچه قدر سرعت تایپ شما سریعتر باشد، سریعتر حرکت میکند.

در اینجا کاربر با کاربران دیگر به شکل اتفاقی رقابت میکند و با ساخت حساب کاربری میتواند امتیاز خود را ثبت کرده و در مقایسه با سایر کاربران قرار دهد:

اگر جزو آن دسته از کاربران هستید که رقابت جویی جزوی از ویژگیهای شما است، این وب سایت کمک زیادی در بهبود سرعت تایپ شما خواهد داشت.

لینک ورود به وب سایت

TypeOnline

اما به همان اندازه که واژه ها در مهارت تایپ مهم هستند، اعداد نیز از اهمیت خاصی برخوردارند. این وب سایت دقیقا به این منظور طراحی شده است که مهارت تایپ اعداد را برای کاربران بهبود دهد.

در این وب سایت کاربران میتوانند هشت درس و سر فصل را برای آزمون دقت و سرعت در تایپ اعداد پشت سر بگذارند که شامل اعداد و علامت (+) است. همچنین دستورالعملی را برای آموزش استفاده از انگشتان برای فشردن هر کلید در بر دارد.

لینک ورود به وب سایت

Keybr

این وب سایت یکی از زیبا ترین و سر راست ترین نمونه ها در آموزش تایپ است. این وب سایت از امکانات فوق العاده ای نظیر انتخاب بین هفت زبان مختلف، سه سطح مهارتی متفاوت و همچنین قابلیت انتخاب بین تایپ کلمات و ترکیبات اتفاقی، متن دلخواه و یا محتوی یک وب سایت، برخوردار است.

همچنین از جلوه های بصری برای کاربران نو آموز برای نشان دادن کلیدهای لازم و شناسایی آنها بر روی صفحه کلید استفاده میکند و در پایان هر آزمون، کلیدهایی که اشتباه فشرده شده را با رنگ قرمز و کلیدهای صحیح را با رنگ سبز به کاربر نشان میدهد.

از سوی دیگر کاربران قادر هستند تا با ایجاد حساب کاربری در رتبه بندی این سایت شرکت کرده و یا با دوستان خود در شبکه اجتماعی فیس بوک، رقابت کنند.

لینک ورود به وب سایت

سخن آخر اینکه کاربران در هر سطحی از مهارت تایپ، میتوانند با مراجعه به این وب سایتها مهارت خود را در تایپ به معرض آزمون گذاشته و به بهبود سرعت تایپ خود کمک کنند.

http://www.tabnak.ir/fa/news/366867/%D9%BE%D9%86%D8%AC-%D9%88%D8%A8-%D8%B3%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D8%B1%D8%A7%DB%8C%DA%AF%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%B3%D8%B1%D8%B9%D8%AA-%D8%A8%D8%AE%D8%B4%DB%8C%D8%AF%D9%86-%D8%A8%D9%87-%D9%85%D9%87%D8%A7%D8%B1%D8%AA-%D8%AA%D8%A7%DB%8C%D9%BE

عشق را به زندگی برگردانیم؛ با یک تعریف ساده

عصر ایران؛ کتایون بناساز- " با یک جمله ستایش آمیز و یک تعریف خوب می توانم دو ماه زندگی کنم." این را "مارک تواین" نویسنده مشهور می گوید و به بیان دیگر با 6 تعریف می توانسته مخزن عشق خود را برای یک سال پُر نگه دارد! با این حال باید مراقب باشید چون همسر شما احتمالا به تعریف یا تعاریفی بیش از اینها نیاز دارد.

تعریف شفاهی یا قدردانی با کلمات ابزارهای قدرتمند ابراز عشق اند.جملات تایید آمیزی همچون:
-این لباس خیلی بهت می آید.
- وای ! چقدر با این لباس قشنگ شدی.
- تو بهترین آشپزدنیا هستی. من عاشق این قورمه سبزی هستم که تو پخته ای.
- واقعا متشکرم که سطل زباله را بیرون بردی.

اگر زن شوهری به طور منظم چنین گفته هایی را از یکدیگر بشنوند فضای عاطفی شان به مرور عاشقانه تر نخواهد شد؟

هدف عشق به دست آوردن چیزی نیست که شما می خواهید بلکه انجام دادن کاری برای خوش حالی کسی است که دوستش دارید و هنگامی که کلام تایید آمیز دریافت می کنیم به احتمال قوی، ترغیب می شویم که متقابلا کاری انجام دهیم.

یکی از قدرتمندترین ابزارها برای بازگرداندن دوباره عشق به زندگی این است که هربار که با کار شایسته و خوبی از جانب همسرتان مواجه شدید شفاها از او تعریف و با کلام تان از او تشکر و تمجید کنید. به عنوان مثال:" واقعا متشکرم که قبض برق را می پردازی.  همه مردها این کار را نمی کنند."

شیوه های دیگر نیز وجود دارند:

-کلمات تشویق آمیز؛در نظر داشته باشید که در وجود همسر شما توان بالقوه ای نهفته و در بخش های ناامن وجود او در انتظار کلام تشویق آمیز شماست.

عمیق ترین معنی زندگی را نه در موفقیت ها و نه در پول که در رابطه ها باید جُست. استعداد نهفته همسر شما در یک یا چند حوزه زندگی منتظر کلام تشویق آمیز شماست.

-لحن مهم تر از کلمات؛ عشق مهربان است. برای ارتباط عاشقانه باید از واژه های مهرآمیز استفاده کنیم. یادتان باشد لحن صدای شما مهم تر از کلماتی است که استفاده می کنید. پس اگر می خواهید عشق را به زندگی خود بازگردانید باید خواست ها و آرزوهای یکدیگر را بشناسید.
- کلمات فروتنانه؛ وقتی با ادب و فروتنی خواستی را با طرف مقابل در میان می گذارید در واقع ارزش و قابلیت او را تایید می کنید و همین خود موجب محبت بیشتر بین شما خواهد شد.با درخواست امرانه نمی توان مهر و محبت کسب کرد. درخواست توام با فروتنی امکان تجلی عشق را خلق می کند حال آن که تحکم آن را از میان می برد.

4 تمرین

گری چاپمن در کتاب " 5 زبان عشق" چند تمرین پیشنهاد می کند. اشاره به سه مورد از آنها خالی از لطف نیست:

1-دفترچه ای را برای ثبت جملات تاییدآمیز اختصاص دهید. تاهر گاه کتاب یا فیلم یا مقاله ای می خوانید یا فیلمی تماشا می کنید کلمات محبت آمیز یا جملات تاییدآمیز آنها را در این دفترچه یادداشت کنید و بتوانید از فهرست بلندبالایی که به زودی به دست می آورید برای ابراز عشق به همسرتان استفاده کنید.

2-در غیاب همسرتان نیز از او تعریف کنید. وقتی از مادرش بشنود درباره او چه گفته اید تاثیر بیشتری می گذارد.

3- در حضور همسرتان و نزد دیگران از او تعریف کنید. درست عکس آنچه بسیار دیده یا شنیده ایم که تا چشم شان به دیگری می افتد زبان به انتقاد می گشایند.

4-فهرستی از خصوصیات مثبت همسرتان تنظیم کنید. سپس هر هفته دو مورد از خصوصیات مثبت او را برگزینید و به طور شفاهی بابت آنها از همسرتان تشکر کنید.

این تمرین ها را انجام دهید و خصوصا این آخری را تا ثمرات و اثرات آن را تنها طی دو ماه در زندگی زناشویی مشاهده کنید. 

http://www.asriran.com/fa/news/310988/%D8%B9%D8%B4%D9%82-%D8%B1%D8%A7-%D8%A8%D9%87-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%DA%AF%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%85-%D8%A8%D8%A7-%DB%8C%DA%A9-%D8%AA%D8%B9%D8%B1%DB%8C%D9%81-%D8%B3%D8%A7%D8%AF%D9%87

اولین نامی که در ایران شناسنامه گرفت

مجله مهر: سوم دی ماه 1297 اولین شناسنامه ایرانی صادر شد. شناسنامه ای که صاحب آن دختری به نام فاطمه بود و صاحب شماره شناسنامه یک شد تا این روز برای همیشه روز ثبت احوال در ایران نام بگیرد.

تا کمتر از 100 سال قبل نه خبری از سجل و شناسنامه بود، نه سازمانی که تولد و مرگ و ازدواج و طلاق را ثبت کند. به جای آن، روحانیون، ریش سفیدان محله یا بزرگان قوم  بودند که تا قبل از رواج شناسنامه به سبک اروپایی ها، وقایع تولد را در کتاب های مقدس ثبت می کردند.

اما با توسعه شهرها و روستاها و افزایش جمعیت کشور نیاز به سازمان و تشکیلاتی برای ثبت وقایع حیاتی در دولت وقت احساس شد و به تدریج فکر تشکیل سازمان متولی ثبت ولادت و وفات و حتی صدور شناسنامه برای اتباع کشور قوت گرفت. به طوری که ابتدا سندی با 41 ماده در سال 1297 هجری شمسی به تصویب هیات وزیران رسید و اداره‌ای به نام سجل احوال در وزارت داخله (کشور) وقت به وجود آمد؛ بعد از تشکیل این اداره اولین شناسنامه به شماره 1 در بخش 2 تهران در تاریخ 3دی ماه 1297 هجری شمسی به نام فاطمه ایرانی صادر شد.

نمونه چند شناسنامه قدیمی






تا پیش از ایجاد سازمان ثبت احوال وقایع حیاتی پشت جلد قرآن و دیگر کتب مقدس انجام می گرفت

داستان این بود که در تاریخ سوم اسفند 1295به پیشنهاد "نصرت الدوله "وزیر دادگستری، تصویب نامه ای درباره ثبت احوال از نظر دولت گذشت که مقرر شد از تاریخ 15 آذر 1298برای گرفتن تعرفه انتخابات، گذرنامه، جواز حمل و نقل، اقامه دعوی و گرفتن حواله پولی، از اشخاص مطالبه به قولی سجل احوال بشود.

اداره سجل احوال زیر نظر بلدیه آن زمان یعنی همان شهرداری امروزی تشکیل شد و اوراق سجل احوال را که گرفتن آن اختیاری بود در کلانتریها در اختیار مردم می گذاشتند. در فروردین 1300خورشیدی، بلدیه تهران (شهرداری) به دستور "سید ضیاء طباطبایی"نخست وزیر درصدد تهیه آمارساکنین پایتخت، شهرری و شمیران بر آمد و بلاخره دفتری در شهرداری با عنوان "اداره احصائیه و سجل احوال"تاسیس شد.

در این دفتر فرمی به عنوان "احصائیه و نفوس شهر تهران" به چاپ رسید که در آن برای نام، نام خانوادگی (که در آن زمان کمتر کسی نام خانوادگی داشت و مردم به هنگام دریافت ورقه هویت برای خود نام فامیل انتخاب می کردند.)، لقب، سن، تابعیت، مذهب، زادگاه، همسر و فرزندان ستون‌های جداگانه ای تنظیم گردیده بود و ماموران آمار با در دست داشتن این اوراق در ساعات روز در خانه ها را می کوبیدند و با پرسش از رئیس خانواده، اوراق را پر می کردند، هر چند اغلب خانواده ها در منازل خود را به روی ماموران آمار نمی گشودند و یا پاسخ درست نمی گفتند.

از طرفی دولت از طریق وزارت امور خارجه از سفارتخانه های خارجی مقیم تهران نیز خواست که به کارکنان خارجی و ایرانی خود دستور دهند که با ماموران سجل احوال و احصائیه در دادن اطلاعات لازم همکاری نمایند. ادامه کار احصائیه، از فروردین 1301منتهی به گرفتن ورقه سجل احوال(ورقه هویت یا شناسنامه) گردید که زیر نظر اداره نظمیه(شهربانی) آن هم فقط در تهران انجام می شد. گرفتن ورقه سجل احوال اختیاری بود و این ورقه را هر کسی می توانست از کمیسری آن زمان (کلانتری)محل خود دریافت کند.

از سال 1303 اداره سجل احوال تابع وزارت کشور شد و دفاتر آن در شهرستان‌ها نیز شروع به کار کرد. حتی پس از تصویب قانون سربازگیری (نظام وظیفه)درسال 1304،برای فراخوانی سربازان از روی شناسنامه اقدام می شد و اداره سجل احوال هر شهر فهرست مشمولان خدمت سربازی را در اختیار اداره نظام وظیفه می گذاشت. نخستین دوره مشمولان که به سربازی فراخوانده شدند،متولدین 1284خورشیدی بودند که در سال 1306به خدمت رفتند و گرفتن شناسنامه از سال 1306خورشیدی طبق قانون مصوب بهمن ماه اجباری شد.

گزینش نام خانوادگی نیز، معمولا از چند روش پیروی می‌کرد که یکی از آنها پیشه نیاکان در یک قوم است. محل اسکان قوم و نام یا شهرت بزرگ خاندان (پدر، پدربزرگ، جد)، از دیگر شیوه‌های متداول انتخاب نام خانوادگی بوده است. گاهی هم یک نام خانوادگی بر اساس شغل یا حرفه (همچون صراف، جواهریان، پزشکزاد) یا یک ویژگی بدنی یا فیزیکی (خوش‌چهره، قهرمان) بازمی‌گشت.

در نهایت و با تصویب قانون مدنی کشور در سال 1313 ثبت نام خانوادگی نیز، اجباری شد. بر اساس قانون، سرپرست خانواده باید برای خانواده خود نام‌خانوادگی انتخاب می‌کرد و نام خانوادگی انتخاب شده از سوی وی به سایر افراد خانواده‌اش هم اطلاق می‌شد. و از آن زمان تاکنون بیش از چهار نسل از ایرانیان به این نام‌های خانوادگی خوانده می‌شوند.

http://www.asriran.com/fa/news/310938/%D8%A7%D9%88%D9%84%DB%8C%D9%86-%D9%86%D8%A7%D9%85%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%DA%AF%D8%B1%D9%81%D8%AA