بیانات رهبری درباره تمسخر و اهانت به ساحت امام زمان(عج) در نماز

یک نکته دیگر این است که بعضى کسان این مسأله را به جاهاى دیگرى کشاندند؛ پاى بعضى از مسؤولان کشور و بعضى از بزرگان را به این قضایا کشاندند؛ این درست نیست. چرا ما باید نسبت به مسؤولان و رؤساى کشور ایجاد سوءظن کنیم؛ درحالى که خلاف واقع است؟ امروز بحمداللَّه مسؤولان کشور متدیّنند؛ انسانهایى هستند که وجود خودشان را در راه خدمت به مردم و خدمت به اسلام مصرف مى‏کنند و مایه مى‏گذارند. رئیس جمهور(سید محمد خاتمی)، یک روحانى، متدیّن، عاشق اهل بیت و در راه خداست. رئیس مجلس، رئیس قوّه قضایّیه، نمایندگان مردم و دیگر مسؤولان، براى پیشبرد این کشور و براى اِعلاى کلمه اسلام و براى احیاى نام امام کار مى‏کنند. به هیچ وجه نبایستى این‏طور قضایا را به این گونه حرفهایى که به‏کلّى دور از منطق و دور از حدّ قبول است و شایسته نیست، مرتبط کرد. اتّفاقى رخ داده است؛ همان اتّفاق را بایستى مسؤولان بسنجند و با کسانى که مربوط به این قضیه‏اند برخورد کنند. البته مردم هم بایستى موضع خودشان را نشان مى‏دادند که نشان دادند و بسیار هم خوب بود؛ موضع علما و مسؤولان هم بجا بود.

لازم است نکته‏ى دیگرى را هم عرض کنم: شنیده شده در گوشه و کنار راجع به همین مطلبى که نوشته شده است، بعضیها گفته‏اند ما اقدام مى‏کنیم، مجازات مى‏کنیم؛ ابداً. در نظام اسلامى، این کار به مسؤولان مربوط است. حالا یک وقت نظام، نظام طاغوتى و کفر است؛ در رأس کشور کسانى هستند که مثل دوران پهلوى با دین مخالفند و از دین هم هیچ چیز نمى‏فهمند؛ در رأس قوّه قضایّیه، افراد فاسق و فاجر هستند؛ در مجلس - مثل مجلس شوراى ملىِ آن روز - آدمهاى وابسته ضعیف‏النّفس یا فاسق و فاجر باشند؛ آن‏جا یک وقت کسى احساس تکلیف کند، یک بحث دیگر است. در نظام اسلامى، این کارها مربوط به حکومت است. اوّلاً دستگاه قضایى باید تشخیص دهد؛ چون یک وقت هست یک نفر از روى غفلت مى‏نویسد؛ یک وقت نمى‏داند توهین است؛ یک وقت مسامحه کرده؛ یک وقت تعمّد داشته است؛ اینها احکامش فرق مى‏کند. این کسانى که در کار قضایى مسؤول امورند، یقیناً علاقه‏شان به ولى‏عصر ارواحنا فداه، نسبت به اسلام و نسبت به این مسائل، از آن کسانى که این اظهارات را مى‏کنند، کمتر نیست. آنها غیرت دینى دارند، اینها هم غیرت دینى دارند. اینها در نزد خداى متعال و پیش مردم، مسؤول هم هستند. بنابراین، باید نگاه کرد و دید که چگونه بوده است. هر شکلى داشته باشد، حُکمى دارد. آن چیزى که مهم بود، انجام شد و آن، عکس‏العمل ملت ایران بود. ملت ایران نشان داد که در مقابل چنین چیزهایى این‏طور به خروش مى‏آید؛ این درست است. علماى بزرگ و شخصیتها، همه نشان دادند که یکپارچه در مقابل چنین چیزى، احساسات و عقل و ایمانشان به جوش مى‏آید؛ این خوب است؛ اما این‏که حالا شخصى را که باید مجازات شود، چه مجازاتى بکنند، چه‏طور مجازات کنند؛ چه کسى مجازات کند، اینها دیگر مربوط به آحاد مردم نیست؛ این مربوط به مسؤولان است. ما هم البته مراقب هستیم که از هیچ طرف نه کوتاهى شود، نه از آن طرف زیاده‏روى شود. این را شما بدانید که در اسلام، کوتاهى هم غلط است، زیاده‏روى هم غلط است. یک خطّ درست و صحیحى وجود دارد که خطّ اسلام است و باید بدون کم و زیاد اجرا شود. خواست خدا این است. کسى را که بایستى به حکم الهى ده ضربه شلاق زد، نه مى‏شود نُه ضربه زد، نه مى‏شود یازده ضربه زد. کسى هیچ زیاده‏روى نکند؛ احساساتشان را کنترل کنند. اگر کسى احساساتى هم دارد، خیلى خوب، آن احساسات پیش خداى متعال قطعاً اجر خواهد داشت؛ اما اگر عمل و اقدامى برخلاف موازین باشد، از آحاد مردم یقیناً پیش خدا هم اجرى ندارد. من هم که حالا نهى کردم؛ یعنى غیر از حرمت قانونى، حرمت شرعى هم پیدا کرد؛ مراقب باشید. اگر کسى به فرض از لحاظ تقلید، مقلّد کسى هم هست، بنده که نهى کردم، براى او حرام خواهد شد؛ این فتواى همه علماست. کسى حق ندارد یک وقت کار نسنجیده‏اى انجام دهد.

hhttp://ehadidi.blogfa.com//